Biografia - Teologia i teatr

Hiszpański dramaturg i duchowny Pedro Calderón de la Barca urodził się w Madrycie 17 stycznia 1600 r. Jako syn kanclerza Rady Finansów studiował w kolegium jezuickim w Madrycie w latach 1609-1614. Zapisał się na uniwersytet w Alcalá de Henares, a następnie na uniwersytet w Salamance, gdzie mieszkał w latach 1617-1620, uzyskując tytuł bakałarza i profesora.pogłębiając swoją teologiczną edukację, co czyni jego wiarę coraz silniejszą.

W 1621 r. Pedro Calderón de la Barca został oskarżony o zamordowanie sługi księcia Frías: aby uniknąć schwytania, schronił się u niemieckiego ambasadora. Powrócił do Madrytu pięć lat później, w 1626 r., aby służyć księciu Frías, ale trzy lata później został aresztowany pod zarzutem ataku na księdza, który upomniał go z ambony za wtargnięcie do kościoła.w celu schwytania komika, który zranił jego brata.

Po raz pierwszy nazwisko Pedro Calderón de la Barca pojawiło się w kręgach literackich w 1620 r., przy okazji certami na cześć świętego Izydora, które zorganizował Lope de Vega. Jego powołanie do teatru rozpoczęło się nieco później: jego pierwszą sztuką, którą można z pewnością datować, jest "Amor, honor y poder" z 1623 roku.

W 1636 r. został pasowany na rycerza orderu Santiago, a kilka lat później wziął udział w kampanii we Francji (1638 r.) i w wojnie o Katalonię (1640 r.). W 1641 r. został mianowany dowódcą eskadry; walczył pod Léridą, a następnie otrzymał absolutorium.

Jego zainteresowanie "autos sacramental" (lub "autos sacramentales"), gatunkiem dramatycznym, który Calderón de la Barca doprowadził do perfekcji, sięga 1634 r. Po przyjęciu święceń kapłańskich komponował wyłącznie "autos" - precyzyjne wyrażenia hiszpańskiej kultury barokowej - oraz komedie o charakterze religijnym lub mitologicznym przeznaczone wyłącznie do przedstawień w pałacu i ogrodzie BuenWycofanie.

Przez pewien czas współżył z kobietą, która urodziła mu syna. Po kilku latach bycia sekretarzem księcia Alby, Calderón de la Barca wstąpił do tercjarskiego zakonu św. Franciszka w 1650 r. i został wyświęcony na kapłana (1651 r.).

Prałatowi zostaje przydzielona parafia Reyes Nuevos w Toledo, ale z powodu sprzeciwu starszego kapelana nie może jej objąć w posiadanie. Dołącza więc do Bractwa Schronienia, ale w 1663 r. zostaje kapelanem honorowym króla, więc przenosi się do Madrytu. W 1666 r. zostaje mianowany starszym kapelanem, a w 1679 r. Karol II postanawia, że jego utrzymanie ma być opłacane przez dwór, aż dodzień jego śmierci.

Uczeń jezuitów, Calderon przyswoił sobie myśl św. Augustyna i św. Tomasza z Akwinu, która dotarła do niego poprzez interpretację modną wówczas w Hiszpanii przez Bañeza, Molinę i Suáreza, mieszając ją z kultem przedchrześcijaństwa.

Z jego pesymizmu i sceptycyzmu co do autonomii i ważności ludzkich wysiłków wypływa głębokie poczucie uniwersalnej próżności, które wpływa na mityczne tematy Calderona: życie jako pielgrzymka, jako sen, świat jako teatr, wygląd, odgrywanie ciągle zmieniających się ról, które mają być przypisane do ciągle zmieniających się postaci.

Produkcja teatralna Calderóna liczy ponad sto dziesięć dzieł: opublikował cztery Partes w latach 1636, 1637, 1664 i 1673-1674, podczas gdy piąta, z 1677 r., nie zyskała jego aprobaty. W tym samym 1677 r. światło dzienne ujrzał tom zawierający dwanaście "autos Sacramentales". W latach 1682-1691 Juan de Vera Tassis zredagował fundamentalne wydanie autora w dziewięciu tomach.

Arcydzieło Calderóna nosi tytuł "La vida es sueño" (Życie jest snem), jest to dramat filozoficzno-teologiczny w trzech aktach, napisany wierszem w 1635 roku.

Pedro Calderón de la Barca zmarł w Madrycie 25 maja 1681 r., w wieku 81 lat. Z literackiego punktu widzenia uważany jest za ostatniego wielkiego autora epoki baroku. Siglo de oro (Złoty Wiek) Hiszpanii, okres, który obejmuje długi okres od początku XVI wieku do całego XVII wieku i z grubsza odpowiada okresowi największej politycznej i militarnej chwały narodu, który zjednoczył się wraz z wypędzeniem Maurów.