Βιογραφία - Al principio del camminio di Italiana lingua

Η ζωή του Δάντη Αλιγκιέρι είναι στενά συνδεδεμένη με τα γεγονότα της πολιτικής ζωής της Φλωρεντίας. Την εποχή της γέννησής του, η Φλωρεντία βρισκόταν στα πρόθυρα να γίνει η πιο ισχυρή πόλη της κεντρικής Ιταλίας. Μέχρι το 1250, μια δημοτική κυβέρνηση αποτελούμενη από αστούς και τεχνίτες είχε βάλει τέλος στην υπεροχή των ευγενών και δύο χρόνια αργότερα, κόπηκαν τα πρώτα χρυσά φλορίνια, τα οποία θα γίνονταν τοΗ σύγκρουση μεταξύ των Γκέλφων, πιστών στην κοσμική εξουσία των παπών, και των Γιβελλίνων, υπερασπιστών της πολιτικής υπεροχής των αυτοκρατόρων, μετατράπηκε όλο και περισσότερο σε πόλεμο μεταξύ ευγενών και αστών, παρόμοιο με τους πολέμους υπεροχής μεταξύ γειτονικών ή αντίπαλων πόλεων. Όταν γεννήθηκε ο Δάντης, μετά την εκδίωξη των Γκέλφων, η πόλη βρισκόταν στα χέρια των Γιβελλίνων για περισσότερα από πέντε χρόνια.Το 1266, η Φλωρεντία επέστρεψε στα χέρια των Γκέλφων και οι Γιβελλίνες εκδιώχθηκαν με τη σειρά τους. Σε αυτό το σημείο, το κόμμα των Γκέλφων διασπάστηκε σε δύο παρατάξεις: λευκούς και μαύρους.

Ο Δάντης Αλιγκιέρι γεννήθηκε στη Φλωρεντία στις 29 Μαΐου 1265 (η ημερομηνία εικάζεται ότι είναι μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου) σε οικογένεια μικρών ευγενών. Το 1274, σύμφωνα με το Vita Nuova, είδε για πρώτη φορά τη Βεατρίκη (Bice di Folco Portinari), την οποία ερωτεύτηκε αμέσως παράφορα. Ο Δάντης ήταν περίπου δέκα ετών όταν πέθανε η μητέρα του Γκαμπριέλα, η " όμορφη μητέρα "Το 1283 πέθανε και ο πατέρας του Αλιγκιέρο ντι Μπελιντσιόνε, έμπορος, και ο Δάντης έγινε αρχηγός της οικογένειας σε ηλικία 17 ετών.

Ο νεαρός Αλιγκιέρι ακολούθησε τη φιλοσοφική και θεολογική διδασκαλία των σχολών των Φραγκισκανών (Santa Croce) και των Δομινικανών (Santa Maria Novella). Την περίοδο αυτή έκανε φίλους και ξεκίνησε μια αλληλογραφία με τους νέους ποιητές που αυτοαποκαλούνταν "stilnovisti". Στους Ρίμους συναντά κανείς το σύνολο του ποιητικού έργου του Δάντη, από τα χρόνια της φλωρεντινής του νεότητας, σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να βρούμε ίχνη της συνειδητής αποστασιοποίησης που ακολούθησε το πρώτο προσχέδιο της "Κόλασης" και του "Purgatorio", το οποίο θα οδηγούσε τον Δάντη σε ψευδείς φιλοσοφικές αντιλήψεις, πειρασμούς της σάρκας και χυδαίες απολαύσεις.

Σε ηλικία 20 ετών παντρεύτηκε την Τζέμα Ντι Μανέτο Ντονάτι, που ανήκε σε δευτερεύοντα κλάδο μεγάλης αριστοκρατικής οικογένειας, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά, τον Τζάκοπο, τον Πιέτρο, τον Τζιοβάνι και την Αντωνία.

Το 1292, δύο χρόνια μετά το θάνατο της Βεατρίκης, άρχισε να γράφει τη "Vita Nuova". Ο Δάντης αφιερώθηκε έτσι ολοκληρωτικά στην ποίηση σε πολύ νεαρή ηλικία, ενώ παράλληλα σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία, ιδιαίτερα τον Αριστοτέλη και τον Άγιο Θωμά. Τον γοήτευσε η πολιτική πάλη που χαρακτήριζε εκείνη την εποχή και έχτισε ολόκληρο το έργο του γύρω από τη μορφή του αυτοκράτορα, το μύθο μιας αδύνατης ενότητας. Ωστόσο, τοΤο 1293, ύστερα από ένα διάταγμα που αποκλείει τους ευγενείς από την πολιτική ζωή της Φλωρεντίας, ο νεαρός Δάντης αναγκάζεται να παραμείνει στην άσκηση των πνευματικών του ενδιαφερόντων.

Το 1295, ένα διάταγμα όριζε ότι οι ευγενείς θα έπρεπε να ανακτήσουν τα πολιτικά τους δικαιώματα, εφόσον ανήκαν σε μια συντεχνία. Ο Δάντης εγγράφηκε σε εκείνη των γιατρών και των φαρμακοποιών, όπως και των βιβλιοθηκάριων, με την αναφορά "ποιητής". Όταν ο αγώνας μεταξύ των Λευκών και των Μαύρων Γκέλφων έγινε πιο σκληρός, ο Δάντης τάχθηκε με το κόμμα των Λευκών που προσπαθούσαν να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία της πόλης, αντιτιθέμενοι στηνηγεμονικές τάσεις του Βονιφάτιου Η' Caetani, Πάπα από τον Δεκέμβριο του 1294 έως το 1303.

Το 1300 ο Δάντης εξελέγη ανάμεσα στους έξι "Ηγούμενους" - θεματοφύλακες της εκτελεστικής εξουσίας, τους ανώτατους δικαστές της κυβέρνησης που αποτελούσαν τη Σινιορία - οι οποίοι, προκειμένου να αμβλύνουν τον αιρετικό χαρακτήρα της πολιτικής διαμάχης, πήραν τη δύσκολη απόφαση να συλλάβουν τους πιο σφοδρούς ηγέτες των δύο πλευρών. Το 1301, μόλις ο Κάρολος ντε Βαλουά έφτασε στη Φλωρεντία και το Μαύρο κόμμα κέρδισε το πάνω χέρι.(με την υποστήριξη του παπισμού), ο Δάντης καλείται στη Ρώμη στο δικαστήριο του Βονιφάτιου Η'. Οι πολιτικές δίκες αρχίζουν: ο Δάντης, κατηγορούμενος για διαφθορά, αποβάλλεται από τα δημόσια αξιώματα και καταδικάζεται να πληρώσει βαρύ πρόστιμο. Επειδή ο Δάντης, όπως και οι φίλοι του, δεν σκύβει να εμφανιστεί ενώπιον των δικαστών, ο Δάντης καταδικάζεται σε δήμευση της περιουσίας του και "στον δήμιο" ανΑναγκάζεται έτσι να εγκαταλείψει την πόλη του με τη συνείδηση ότι τον κορόιδεψε ο Βονιφάτιος Η', ο οποίος τον κράτησε στη Ρώμη, ενώ οι Μαύροι είχαν πάρει την εξουσία στη Φλωρεντία- ο Βονιφάτιος Η' θα κερδίσει έτσι μια περίοπτη θέση στους κύκλους της "Κόλασης" της "Θείας Κωμωδίας".

Από το 1304 και μετά αρχίζει η μακρά εξορία για τον Δάντη. Από το θάνατο της Βεατρίκης μέχρι τα χρόνια της εξορίας ο Δάντης αφοσιώθηκε στη μελέτη της φιλοσοφίας (γι' αυτόν το σύνολο των κοσμικών επιστημών) και συνέθεσε ερωτικούς στίχους στους οποίους απουσιάζει το ύφος του εγκωμιασμού καθώς και η μνήμη της Βεατρίκης. Το κέντρο του λόγου δεν είναι πλέον η Βεατρίκη αλλά η η ευγενική γυναίκα ", μια αλληγορική περιγραφή της φιλοσοφίας που παρακολουθεί την εσωτερική διαδρομή του Δάντη προς τη σοφία. Συνέταξε το Convivio (1304-1307), την ημιτελή πραγματεία που γράφτηκε στη δημοτική γλώσσα και έγινε μια εγκυκλοπαιδική σούμα πρακτικών γνώσεων. Το έργο αυτό είναι μια σύνθεση δοκιμίων, που προορίζονται για όσους, λόγω της μόρφωσης ή της κοινωνικής τους θέσης, δεν έχουν άμεση πρόσβαση στηνΘα περιπλανιέται σε πόλεις και αυλές ανάλογα με τις ευκαιρίες που του προσφέρονται και δεν θα πάψει να εμβαθύνει τον πολιτισμό του μέσα από τις διάφορες εμπειρίες που θα βιώσει.

Το 1306 ανέλαβε τη συγγραφή της "Θείας Κωμωδίας", πάνω στην οποία θα εργαζόταν για το υπόλοιπο της ζωής του. Όταν ξεκίνησε " να είναι μέρος του εαυτού του "Παραιτούμενος από τις προσπάθειές του να επιστρέψει με τη βία στη Φλωρεντία μαζί με τους φίλους του, συνειδητοποίησε τη μοναξιά του και αποστασιοποιήθηκε από τη σύγχρονη πραγματικότητα, την οποία θεωρούσε ότι κυριαρχούσε η φαυλότητα, η αδικία, η διαφθορά και η ανισότητα. Το 1308 συνέγραψε μια πραγματεία στα λατινικά για τη γλώσσα και το ύφος: "De vulgari eloquentia", στην οποία εξέταζε τις διάφορες διαλέκτους της ιταλικής γλώσσαςκαι ισχυρίζεται ότι δεν έχει βρει " ο αρωματικός πάνθηρας των κτηνοτροφικών βιβλίων "του Μεσαίωνα που έψαχνε, συμπεριλαμβανομένης της φλωρεντινής και των ατελειών της. Πιστεύει ότι έχει πάρει " το αχόρταγο θηρίο μέσα στους χυδαίους που σε κάθε πόλη αναδίδει τη μυρωδιά του και σε καμία δεν βρίσκει τη φωλιά του "Θεμελίωσε τη θεωρία μιας δημοτικής γλώσσας που την ονόμασε " επιφανής "Είναι το πρώτο μανιφέστο για τη δημιουργία μιας εθνικής ιταλικής λογοτεχνικής γλώσσας.

Το 1310, με την άφιξη στην Ιταλία του Ερρίκου Ζ' του Λουξεμβούργου, του Ρωμαίου αυτοκράτορα, ο Δάντης Αλιγκιέρι ελπίζει στην αποκατάσταση της αυτοκρατορικής εξουσίας, η οποία θα του επέτρεπε να επιστρέψει στη Φλωρεντία, αλλά ο Ερρίκος πεθαίνει. Ο Δάντης συνθέτει τη "La Monarchia", στα λατινικά, όπου δηλώνει ότι η καθολική μοναρχία είναι απαραίτητη για την επίγεια ευτυχία της ανθρωπότητας και ότι η αυτοκρατορική εξουσία δεν πρέπει να υπόκειται στηνΕκκλησία. Συζητά επίσης για τη σχέση μεταξύ του Παπισμού και της Αυτοκρατορίας: στον Πάπα πνευματική εξουσία, στον Αυτοκράτορα κοσμική εξουσία. Γύρω στο 1315, του προσφέρεται να επιστρέψει στη Φλωρεντία. Η υπερηφάνειά του θεωρεί τους όρους πολύ ταπεινωτικούς: αρνείται με λόγια που παραμένουν μαρτυρία της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του: " Αυτός δεν είναι, πατέρα μου, ο τρόπος της επιστροφής μου στην πατρίδα μου, αλλά αν πρώτα από σένα και μετά από άλλους δεν βρεθεί κάποιος άλλος που να μην υποβαθμίζει την τιμή και την αξιοπρέπεια του Δάντη, θα τον δεχθώ με βιαστικά βήματα και αν από κανέναν τέτοιο δεν μπει στη Φλωρεντία, δεν θα μπω ποτέ στη Φλωρεντία. Ούτε θα υπάρξει έλλειψη ψωμιού ".

Το 1319 ο Δάντης προσκλήθηκε στη Ραβέννα από τον Γκουίντο Νοβέλο ντα Πολέντα, άρχοντα της πόλης- δύο χρόνια αργότερα τον έστειλε στη Βενετία ως πρεσβευτή. Κατά την επιστροφή του από τη Βενετία ο Δάντης έπαθε κρίση ελονοσίας: πέθανε σε ηλικία 56 ετών τη νύχτα της 13ης προς 14η Σεπτεμβρίου 1321 στη Ραβέννα, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα ο τάφος του.