Βιογραφία - Σφυρηλατώντας το μέλλον

Γεννημένος στα Στάγειρα το 384 π.Χ., γιος γιατρού στην υπηρεσία του βασιλιά Αμύντα του Μακεδόνα, σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, ο Αριστοτέλης μετακόμισε στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Πλάτωνική Ακαδημία, όπου παρέμεινε για είκοσι χρόνια, αρχικά ως μαθητής του Πλάτωνα και αργότερα ως δάσκαλος.

Το 347 π.Χ., μετά το θάνατο του Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης ταξίδεψε στην Ατάρνεο, μια πόλη που κυβερνούσε ο τύραννος Ερμίας, μαθητής της Ακαδημίας και φίλος του- στη συνέχεια μετέβη στην Άσσο, όπου ίδρυσε σχολή και παρέμεινε για περίπου τρία χρόνια, και στη Μυτιλήνη, στο νησί της Λέσβου, για να διδάξει και να ερευνήσει εκεί τις φυσικές επιστήμες.

Μετά το θάνατο του Ερμία, που αιχμαλωτίστηκε και σκοτώθηκε από τους Πέρσες το 345 π.Χ., ο Αριστοτέλης πήγε στην Πέλλα, την πρωτεύουσα της Μακεδονίας, όπου έγινε δάσκαλος του νεαρού γιου του βασιλιά Φιλίππου, του μελλοντικού Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το 335, όταν ο Αλέξανδρος διορίστηκε βασιλιάς, ο Αριστοτέλης επέστρεψε στην Αθήνα και ίδρυσε τη σχολή του, το Λύκειο, που ονομάστηκε έτσι επειδή το κτίριο βρισκόταν κοντά στο ναό του Απόλλωνα Λυκίου. από τότε,Σύμφωνα με την παράδοση, ένα μεγάλο μέρος των μαθημάτων στη σχολή γινόταν ενώ δάσκαλοι και μαθητές έκαναν βόλτα στον κήπο του Λυκείου, η Αριστοτελική σχολή κατέληξε να πάρει το παρατσούκλι "Περιπατώ" (από το ελληνικό peripatéin, "περπατώ" ή "βολτάρω"). Το 323 π.Χ., μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου, μια βαθιά εχθρότητα προς τη Μακεδονία εξαπλώθηκε στην Αθήνα και ο Αριστοτέλης θεώρησε πιο συνετό νααποσύρθηκε σε ένα οικογενειακό κτήμα στη Χαλκίδα, όπου πέθανε τον επόμενο χρόνο, στις 7 Μαρτίου 322 π.Χ.

Στη δυτική φιλοσοφική παράδοση, τα γραπτά του Αριστοτέλη έχουν παραδοθεί κυρίως μέσω του έργου του Αλέξανδρου της Αφροδίσεως, του Πορφύριου και του Βοήθιου. Κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα μ.Χ., ορισμένοι Άραβες λόγιοι διέδωσαν τα έργα του Αριστοτέλη στον ισλαμικό κόσμο σε αραβική μετάφραση- ο Αβερρόης είναι ο πιο γνωστός από τους Άραβες λόγιους και σχολιαστές του Αριστοτέλη. Τον 13ο αιώνα, αυτοί οιμεταφράσεις, η Λατινική Δύση ανανέωσε το ενδιαφέρον της για τα γραπτά του Αριστοτέλη και ο Άγιος Θωμάς Ακινάτης βρήκε σε αυτά ένα φιλοσοφικό θεμέλιο για τη χριστιανική σκέψη.

Η επιρροή της αριστοτελικής φιλοσοφίας υπήρξε τεράστια και εξαιρετικά σημαντική- συνέβαλε ακόμη και στη διαμόρφωση της γλώσσας και της κοινής λογικής της νεωτερικότητας. Το δόγμα της για τον ακίνητο κινητήρα ως τελική αιτία έπαιξε θεμελιώδη ρόλο σε κάθε σύστημα σκέψης που βασιζόταν σε μια τελεολογική αντίληψη των φυσικών φαινομένων, και για αιώνες ο όρος "λογική" ήταν συνώνυμο τηςΜπορεί να ειπωθεί ότι ο Αριστοτέλης συνέβαλε αποφασιστικά στη συγκρότηση των διάσπαρτων αποσπασμάτων σε συστηματικούς κλάδους και σε μεθοδολογικά ταξινομημένη γνώση, όπως την αντιλαμβάνεται η Δύση. Στον 20ό αιώνα, υπάρχει μια νέα επανερμηνεία της αριστοτελικής μεθόδου ως μια εκ νέου ανακάλυψη της σημασίας της για την κοσμολογία, την παιδαγωγική, τη λογοτεχνική κριτική και τη θεωρία τηςπολιτική.