Βιογραφία - Ερμηνεία των ερμηνειών

• Η δεκαετία του 1960 και του 1970
• Έργα του Paul Ricoeur

Γεννημένος στη Βαλάνς (Γαλλία) στις 27 Φεβρουαρίου 1913, ο φιλόσοφος Πωλ Ρικέρ είχε μια από τις πιο λαμπρές καριέρες του αιώνα. Αφού αποφοίτησε από τη Ρεν το 1933, δίδαξε ηθική φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, κατείχε την έδρα της Ιστορίας της Φιλοσοφίας στη Σορβόννη και αργότερα στα Πανεπιστήμια της Ναντέρ και του Σικάγο, κλήθηκε στην έδρα του θεολόγου ΠωλTillich.

Όλα αυτά αφού εργάστηκε στο CNRS για τρία χρόνια, από το 1948 έως το 1957, και δίδαξε ως καθηγητής της Ιστορίας της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Ο Ricoeur, πριν από την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία, δίδαξε επίσης σε διάφορα λύκεια, ιδίως στο κολέγιο "Cévenol".

Έγινε μέλος πολλών ακαδημιών και μεταξύ των πολλών βραβείων που του απονεμήθηκαν ήταν το βραβείο Χέγκελ (Στουτγάρδη), το βραβείο Καρλ Γιάσπερς (Χαϊδελβέργη), το βραβείο Λέοπολντ Λούκας (Τούμπινγκεν), το Grand Prix της Γαλλικής Ακαδημίας και το βραβείο Balzan για τη φιλοσοφία.

Μεταξύ των εκδοτικών αρμοδιοτήτων του Paul Ricoeur Αξίζει να αναφερθεί ότι ήταν συνεργάτης και μέλος της επιτροπής του περιοδικού Esprit Christianisme social, εκδότης της Revue de Métaphysique et de Morale, σε συνεργασία με τον François Wahl επιμελήθηκε τη σειρά L'Ordre philosophique (εκδόσεις du Seuil) και ήταν υπεύθυνος για αρκετές φιλοσοφικές στήλες για την Encyclopaedia Universalis.

Κοντά στο κίνημα "Esprit" του Emmanuel Mounier, ο Ricoeur γοητεύτηκε από τα σημαντικότερα φιλοσοφικά ρεύματα του 20ού αιώνα, ιδίως τη φαινομενολογία, τον υπαρξισμό και τη φιλοσοφία της γλώσσας. Ξεκινώντας ακριβώς από τον υπαρξισμό και τη φαινομενολογία, στις οποίες αφιέρωσε τις πρώτες του μελέτες (Gabriel Marcel και Karl Jaspers, 1947, Karl Jaspers και η φιλοσοφία της ύπαρξης,1947, σε συνεργασία με τον M. Dufrenne- Εισαγωγή και γαλλική μετάφραση των Ιδεών του Husserl, 1950), ο Ricoeur κινήθηκε προς μια ερμηνευτική φιλοσοφία, η οποία αναγνωρίζει στη γλώσσα της θρησκείας, του μύθου και της ποίησης, τη συνθήκη της δυνατότητας και το τελικό νόημα της σκέψης και της βούλησης.

Οι έρευνες αυτές, οι οποίες παραδειγματίζονται σε μεγάλο αριθμό φιλοσοφικών και λογοτεχνικών κειμένων, καθιστούν Paul Ricoeur ο δάσκαλος μιας από τις σημαντικότερες διαμορφώσεις της σημερινής φιλοσοφίας, η οποία έχει πάρει το όνομα "ερμηνευτική" ή επιστήμη της ερμηνείας. Το μεγαλύτερο προσόν της σκέψης του Ricoeur, εν προκειμένω, είναι ότι παρείχε μια ερμηνεία των ερμηνειών που δικαιολογεί τις ποικιλίες τους, χωρίς ούτε να τις τοποθετεί όλες στο ίδιο επίπεδο (σχετικισμός), ούτε να προτιμά τη μία από την άλλη απλώς και μόνο επειδήνα "μοιράζεται" από την πλειοψηφία: η αλήθεια και η ποικιλία σώζονται έτσι ταυτόχρονα.

Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με Paul Ricoeur ,

Όταν εξετάζεται σε αυτή τη συμβολική διάσταση,

Ο Ricoeur αντιλαμβανόταν λοιπόν τη φιλοσοφία του ως μια επιστημολογία του συμβόλου .

Η δεκαετία του 1960 και του 1970

Από το 1966 έως το 1970, δίδαξε στο νέο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ, του οποίου διετέλεσε πρύτανης από τον Μάρτιο του 1969 έως τον Μάρτιο του 1970, με σκοπό την πραγματοποίηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων για την αντιμετώπιση των φοιτητικών διαμαρτυριών και, παράλληλα, στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Το 1978, πραγματοποίησε μια μεγάλη έρευνα για τη φιλοσοφία στον κόσμο για λογαριασμό της UNESCO. Τον Ιούνιο του 1985, έλαβε τηνΓια κάποιο χρονικό διάστημα ήταν διευθυντής του Κέντρου Φαινομενολογικής και Ερμηνευτικής Έρευνας.

Ο Paul Ricouer πέθανε στο Châtenay-Malabry, στις 20 Μαΐου 2005.

Έργα του Paul Ricoeur

Οι δημοσιεύσεις του περιλαμβάνουν:

• Εισαγωγή και μετάφραση του Ideen I του Husserl (1950)
• Το εκούσιο και το ακούσιο, (1950)
• Ιστορία και αλήθεια (1955)
• Τελειότητα και ενοχή (1960)
• Περί ερμηνείας. Ένα δοκίμιο για τον Φρόυντ (1965)
• Η σύγκρουση των ερμηνειών (1969)
• Η ζωντανή μεταφορά (1975)
• Η πλοκή και η ιστορική αφήγηση (1983)
• Διαμόρφωση στην ιστορία μυθοπλασίας (1984)
• Time told (1985)
• Από το κείμενο στη δράση (1986)
• Ο εαυτός ως άλλος (1990)
• Διαλέξεις I, II, III, (1991-1994)