Biografia - Potęga myśli

Gianni Vattimo urodził się 4 stycznia 1936 r. w Turynie, mieście, w którym studiował i ukończył studia filozoficzne; specjalizował się na Uniwersytecie w Heidelbergu u H. G. Gadamera i K. Loewitha. Od 1964 r. wykłada na Uniwersytecie w Turynie, gdzie był również dziekanem Wydziału Literatury i Filozofii.

Wykładał jako profesor wizytujący na wielu amerykańskich uniwersytetach (Yale, Los Angeles, New York University, State University of New York) oraz prowadził seminaria i wykłady na głównych uniwersytetach na całym świecie.

W latach 50. pracował nad programami kulturalnymi RAI. Jest członkiem komitetów naukowych różnych włoskich i zagranicznych czasopism, współpracuje jako felietonista z dziennikiem La Stampa oraz różnymi włoskimi i zagranicznymi gazetami; jest członkiem korespondentem Akademii Nauk w Turynie. Tytuł honorowy Uniwersytetu La Plata (Argentyna, 1996) Tytuł honorowyWielkiego Oficera Zasługi Republiki Włoskiej (1997), obecnie wiceprzewodniczący Akademii Latynoskiej.

W swoich pracach Vattimo zaproponował taką interpretację współczesnej ontologii hermeneutycznej, która podkreśla jej pozytywny związek z nihilizmem, rozumianym jako osłabienie kategorii ontologicznych przekazanych przez metafizykę i krytykowanych przez Nietzschego i Heideggera. Takie osłabienie bycia jest pojęciem przewodnim dla zrozumienia cech ludzkiej egzystencji w późnonowoczesnym świecie, a(Pozostając wiernym swojej pierwotnej religijno-politycznej inspiracji, zawsze kultywował filozofię uważną na problemy społeczeństwa.

Słaba myśl", która uczyniła go znanym w wielu krajach, jest filozofią, która postrzega historię ludzkiej emancypacji jako stopniową redukcję przemocy i dogmatyzmu i która sprzyja przezwyciężaniu tych stratyfikacji społecznych, które z nich wynikają. W swoim najnowszym "Credere di credere" (Garzanti, Mediolan 1996), domagał się również dla własnej myśli kwalifikacjiRefleksja ta jest kontynuowana w ostatnich publikacjach, takich jak "Dialogo con Nietzsche. Saggi 1961-2000" (Garzanti, Mediolan 2001), "Vocazione e responsabilità del filosofo" (Il Melangolo, Genua 2000) i "Dopo la cristianità. Per un cristianesimo non religioso" (Garzanti, Mediolan 2002).

Z wolą walki z dogmatyzmami, które karmią przemoc, strach i niesprawiedliwość społeczną, zaangażował się w politykę, najpierw w Partii Radykalnej, następnie w Sojuszu dla Turynu i w kampanii wyborczej Ulivo, której jest przekonanym zwolennikiem, uznając dziś w Demokratach Lewicy miejsce do prowadzenia swoich bitew jako eurodeputowany. Obecnie uczestniczy wjako stały członek zarządu krajowego DS Homosexual Coordination (CODS).

W Parlamencie Europejskim uczestniczy w pracach takich komisji jak:

Członek Komisji Kultury, Młodzieży, Edukacji, Mediów i Sportu; zastępca członka Komisji Praw Obywatelskich i Wolności, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych; członek Delegacji Międzyparlamentarnej UE-Republika Południowej Afryki.

Prowadził również inne działania parlamentarne w radach Socrates, Kultura 2000 i Młodzież oraz w międzyinstytucjonalnej grupie Komisja-Prezydencja Portugalii-Parlament Europejski ds. polityki antynarkotykowej w Europie, która ma na celu określenie planu działania Unii Europejskiej na lata 2000-2004. Uczestniczył jako członek w pracach Komisji Tymczasowej ds.Współpracuje jako felietonista z: La Stampa, L'Espresso, El Pais i Clarin w Buenos Aires.