Biografie - Totaal Geven

Gonxha (Agnes) Bojaxhiu, de toekomstige Moeder Teresa, werd geboren op 26 augustus 1910 in Skopje (voormalig Joegoslavië).

Van jongs af aan kreeg ze een sterk katholieke opvoeding omdat haar familie, van Albanese nationaliteit, sterk gehecht was aan het christelijke geloof.

Al in 1928 voelde Gonxha zich aangetrokken tot het religieuze leven, wat ze later zou toeschrijven aan een 'genade' die Onze Lieve Vrouw haar had geschonken. Nadat ze de noodlottige beslissing had genomen, werd ze in Dublin verwelkomd door de zusters van Onze Lieve Vrouw van Loreto, wier regel is geïnspireerd op het type spiritualiteit dat wordt aangegeven in de 'Geestelijke Oefeningen' van Sint Ignatius van Loyola. En het is dankzij de meditatiesIn de bladzijden van de Spaanse heilige ontwikkelde Moeder Teresa het gevoel 'alle mensen te willen helpen'.

Gonxha voelt zich daarom onweerstaanbaar aangetrokken tot de missies. Haar overste stuurt haar daarom naar India, naar Darjeeling, een stad aan de voet van de Himalaya, waar haar noviciaat begint op 24 mei 1929. Aangezien onderwijs de belangrijkste roeping is van de zusters van Loreto, onderneemt ze zelf deze activiteit, in het bijzonder de zorg voor de arme meisjes van de plaats. Tegelijkertijd voert ze de volgende taken uithaar persoonlijke studie om een lerarendiploma te halen.

Op 25 mei 1931 sprak ze haar religieuze geloften uit en nam vanaf dat moment de naam zuster Thérèse aan, ter ere van de heilige Thérèse van Lisieux. Om haar studie af te ronden werd ze in 1935 naar het instituut in Calcutta gestuurd, de overbevolkte en ongezonde hoofdstad van Bengalen. Daar werd ze plotseling geconfronteerd met de realiteit van de zwartste ellende, op een niveau dat haar verwoestend achterliet. In feite was het heleeen bevolking wordt geboren, leeft en sterft op de trottoirs; hun dak, als ze geluk hebben, is de zitting van een bank, de hoek van een deuropening, een verlaten kar. Anderen hebben slechts een paar kranten of kartonnen dozen... Het gemiddelde kind sterft zodra het geboren is, zijn stoffelijk overschot wordt in een vuilnisbak of een goot gegooid.

Moeder Teresa is ontzet als ze ontdekt dat de overblijfselen van die wezens elke ochtend samen met de hopen afval worden verzameld...

Volgens de kronieken bespeurde zuster Teresa op 10 september 1946, terwijl ze aan het bidden was, een duidelijke oproep van God om het klooster van Loreto te verlaten om zich toe te wijden aan de dienst van de armen, om hun lijden te delen door onder hen te leven. Ze nam haar overste in vertrouwen, die haar liet wachten om haar gehoorzaamheid te testen. Na een jaar gaf de Heilige Stoel haar toestemming om te levenOp 16 augustus 1947, op zevenendertigjarige leeftijd, droeg zuster Theresa voor het eerst een witte "sari" (traditioneel Indiaas vrouwengewaad) van grof katoen, versierd met een blauwe rand, de kleuren van de Maagd Maria. Op haar schouder een klein zwart kruisbeeld. Bij het komen en gaan draagt ze een aktetas met haar persoonlijke benodigdheden, maar geen geld. MoederTeresa heeft nooit om geld gevraagd, noch heeft ze ooit geld gehad. Toch vergden haar werken en stichtingen aanzienlijke uitgaven! Ze schreef dit 'wonder' toe aan het werk van de Voorzienigheid...

Vanaf 1949 kwamen steeds meer jonge vrouwen delen in het leven van Moeder Teresa. Deze stelde hen echter lange tijd op de proef voordat ze hen ontving. In de herfst van 1950 gaf paus Pius XII officieel toestemming voor de nieuwe instelling, die de 'Congregatie van de Missionarissen van Liefde' werd genoemd.

In de winter van 1952, als ze op een dag op zoek gaat naar arme mensen, vindt ze een vrouw op straat, te zwak om te vechten tegen de ratten die aan haar tenen knagen. Ze brengt haar naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, waar de stervende vrouw na veel moeilijkheden wordt opgenomen. Zuster Teresa komt dan op het idee om het gemeentebestuur te vragen om een kamer om stervenden te huisvesten.Een huis dat ooit diende als asiel voor pelgrims naar de hindoetempel van "Kali de Zwarte", en dat nu gebruikt wordt door allerlei zwervers en smokkelaars, wordt haar ter beschikking gesteld. Zuster Teresa neemt het aan. Vele jaren later zal ze zeggen over de duizenden stervenden die door dat huis zijn gegaan: "Ze sterven zo wonderbaarlijk met God! Tot nu toe hebben we ze nog niet ontmoet,niemand die weigerde God om 'vergeving' te vragen, die weigerde te zeggen: 'Mijn God, ik hou van u'.

Twee jaar later richtte Moeder Teresa het 'Centrum van Hoop en Leven' op om verlaten kinderen op te vangen. In werkelijkheid hebben degenen die daar worden opgevangen, gehuld in vodden of zelfs stukken papier, maar weinig hoop op leven. Ze worden alleen maar gedoopt, zodat ze volgens de katholieke leer kunnen worden opgenomen onder de zielen van het paradijs. Veel van degenen die erin slagen omZe zullen worden geadopteerd door gezinnen van over de hele wereld. "Een verlaten kind dat we hadden opgehaald, werd aan een zeer rijke familie gegeven," vertelt Moeder Teresa, "een familie uit de hogere kringen, die een jongetje wilde adopteren. Een paar maanden later hoor ik dat het kind erg ziek is en verlamd zal raken. Ik ga naar de familie toe en stel voor: 'Geef het kind aan mij terug: ik zal het teruggeven.Ik word nog liever vermoord dan van dit kind gescheiden te worden!" antwoordde de vader, terwijl hij me aankeek, met een treurig gezicht. Moeder Teresa merkte op: "Wat de armen het meest missen, is dat ze zich nuttig voelen, dat ze zich geliefd voelen. Het is het opzij geschoven worden dat hen armoede oplegt, dat hen pijn doet. Voor allerlei ziekten zijn ermedicijnen, geneest, maar als iemand ongewenst is, als er geen barmhartige handen en liefdevolle harten zijn, dan is er geen hoop op echte genezing'.

Moeder Teresa wordt in al haar handelingen bezield door de liefde van Christus, door het verlangen om "iets moois te doen voor God", in dienst van de Kerk." Katholiek zijn is totaal, absoluut belangrijk voor mij - zegt hij - We staan volledig ter beschikking van de Kerk. We belijden een grote liefde, diep en persoonlijk, voor de Heilige Vader... We moeten getuigen van de waarheid van het evangelie door het woord van God onbevreesd, openlijk en duidelijk te verkondigen, volgens wat de Kerk leert... ".

" Het werk dat wij doen is voor ons slechts een middel om onze liefde voor Christus te concretiseren... Wij zijn toegewijd aan de dienst aan de allerarmsten, dat wil zeggen aan Christus, van wie de armen het droevige beeld zijn... Jezus in de Eucharistie en Jezus in de armen, onder de vorm van brood en onder de vorm van de armen, dat is wat ons tot Contemplatieven maakt in het hart van de wereld... ".

In de loop van de jaren zestig verspreidde het werk van Moeder Teresa zich over bijna alle bisdommen van India. In 1965 vertrokken er nonnen naar Venezuela. In maart 1968 vroeg Paulus VI Moeder Teresa om een huis in Rome te openen. Na een bezoek aan de buitenwijken van de stad en gezien te hebben dat materiële en morele ellende ook in 'ontwikkelde' landen bestaat, stemde ze toe. Tegelijkertijd werd deDe zusters werken in Bangladesh, een land dat wordt geteisterd door een gruwelijke burgeroorlog. Talloze vrouwen zijn verkracht door soldaten: wie zwanger is, wordt aangeraden abortus te plegen. Moeder Teresa verklaart vervolgens aan de regering dat zij en haar zusters de kinderen zullen adopteren, maar dat het niet zo mag zijn dat 'die vrouwen, die alleen maar onder geweld hadden geleden, vervolgens gedwongen moeten worden eenMoeder Teresa heeft in feite altijd met veel energie gestreden tegen elke vorm van abortus.

In 1979 kreeg ze de meest prestigieuze onderscheiding: de Nobelprijs voor de Vrede. Een van de motiveringen is haar inzet voor de allerarmsten en haar respect voor de waarde en waardigheid van ieder mens. Moeder Teresa weigerde bij deze gelegenheid het conventionele ceremoniële banket voor de winnaars en vroeg om het prijzengeld van $6.000 te geven aan hetCalcutta's behoeftigen, die met dit bedrag voor een heel jaar hulp kunnen krijgen.

In de jaren tachtig stichtte de Orde gemiddeld vijftien nieuwe huizen per jaar. Vanaf 1986 vestigde ze zich in communistische landen die tot dan toe verboden waren voor missionarissen: Ethiopië, Zuid-Jemen, de USSR, Albanië, China.

In maart 1967 werd het werk van Moeder Teresa verrijkt met een mannelijke tak: de 'Congregatie van de Missiebroeders'. En in 1969 werd de Broederschap van Lekenmedewerkers van de Missionarissen van Liefde geboren.

Op velerlei vraag waar haar buitengewone morele kracht vandaan kwam, legde Moeder Teresa uit: " Mijn geheim is oneindig eenvoudig: ik bid. Door te bidden word ik één in liefde met Christus. Tot Hem bidden is van Hem houden. "Verder legde Moeder Tersa ook uit hoe liefde onlosmakelijk verbonden is met vreugde: " Vreugde is gebed, omdat het God prijst: de mens is geschapen om te loven. Vreugde is de hoop op eeuwig geluk. Vreugde is een net van liefde om zielen te vangen. Ware heiligheid bestaat uit het doen van Gods wil met een glimlach ".

Vaak antwoordde Moeder Teresa aan jonge mensen die de wens uitten om haar in India te gaan helpen, dat ze in hun eigen land moesten blijven om daar in hun eigen omgeving liefdadigheid te betrachten voor de "armen". Hier volgen enkele van haar suggesties: "... In Frankrijk, net als in New York en overal elders, zijn er zoveel wezens die hongeren om bemind te worden: dit is een verschrikkelijke armoede, niet te vergelijken met de armoede van Afrikanen en Indianen... Het is niet zozeer hoeveel we geven, maar de liefde die we in het geven stoppen die telt... Bid dat dit begint in je eigen gezin. Kinderen hebben vaak niemand om hen te verwelkomen als ze thuiskomen van school. Als ze thuiskomen van school, zijn ze niet in staat om te geven.Het is een diepe armoede... Je moet werken om in het levensonderhoud van je gezin te voorzien, maar ook de moed hebben om te delen met iemand die je niet hebt - misschien gewoon een glimlach, een glas water -, om aan te bieden even te gaan zitten en te praten; misschien gewoon een brief schrijven naareen zieke in het ziekenhuis... ".

Na een aantal ziekenhuisopnames overleed Moeder Teresa op 5 september 1997 in Calcutta, wat over de hele wereld ontroering veroorzaakte.

Op 20 december 2002 ondertekende paus Johannes Paulus II een decreet ter erkenning van de heldhaftige deugden van de 'Heilige der Armen', waarmee het snelste zaligverklaringsproces in de geschiedenis van 'oorzaken' van heiligen in gang werd gezet.

In de week waarin hij zijn 25-jarig pontificaat vierde, op 19 oktober 2003, ging paus Johannes Paulus II voor in de zaligverklaring van Moeder Teresa voor een emotionele menigte van driehonderdduizend gelovigen. Haar heiligverklaring vond plaats op 4 september 2016 onder het pontificaat van paus Franciscus.