سالواتوره کوازیمودو: بیوگرافی، تاریخ، اشعار و آثار
فهرست مطالب
بیوگرافی • یک سفر شاعرانه شگفت انگیز
سالواتوره کوازیمودو در 20 اوت 1901 در مودیکا، در استان راگوزا به دنیا آمد و سال های کودکی خود را در شهرهای کوچک سیسیل به دنبال پدرش گائتانو، استاد ایستگاه سپری کرد. ایالت Ferrovie dello. پس از زلزله وحشتناک سال 1908، او به مسینا نقل مکان کرد، جایی که پدرش برای سازماندهی مجدد ایستگاه محلی فراخوانده شد: در ابتدا واگن های راه آهن خانه آنها بود، همانطور که برای بسیاری از بازماندگان دیگر اتفاق افتاد.
این تجربه زودهنگام و غم انگیز درد، اثری عمیق در روح شاعر خواهد گذاشت.
در شهر تنگه، سالواتوره کوازیمودو تحصیلات خود را به پایان رساند تا اینکه در سال 1919 دیپلم خود را در مؤسسه فنی "A. M. Jaci" بخش فیزیک-ریاضیات گرفت. رویدادی که برای شکلگیری انسانی و هنری او اهمیت اساسی دارد به آن دوره بازمیگردد: آغاز همکاری با سالواتوره پولیاتی و جورجیو لا پیرا که یک عمر ادامه خواهد داشت.
در طول سالهای اقامت در مسینا، کوازیمودو شروع به نوشتن آیاتی کرد که در مجلات نمادگرای محلی منتشر کرد.
پس از فارغ التحصیلی، تقریباً هجده ساله، کوازیمودو سیسیل را ترک می کند که با آن پیوند ادیپی برقرار می کند، و در رم ساکن می شود.
در این دوره به نوشتن آیات ادامه داد و زبان لاتین و یونانی را نزد مونسینیو رامپولا دل تیندارو در ایالت واتیکان آموخت.
در سال 1926 در وزارت کار استخدام شدعمومی و به مهندسان عمران رجیو کالابریا اختصاص داده شده است. فعالیت نقشه بردار که برای او خسته کننده و با علایق ادبی او کاملاً بیگانه است، اما به نظر می رسد او را بیش از پیش از شعر دور می کند و شاید برای اولین بار باید آرزوهای شاعرانه خود را برای همیشه کشتی شکسته بداند.
با این حال، نزدیکی با سیسیل، تماس با دوستان مسینا در اوایل جوانی او از سر گرفته شد و مهمتر از همه، احیای مجدد دوستی با سالواتوره پولیاتی، حقوقدان برجسته و صاحب نظر خوب شعر، با هدف احیای دوباره فضای خفته است. اراده کنید و اطمینان حاصل کنید که کوازیمودو آیات دهه رومی را می گیرد، آنها را مرور کرده و موارد جدید اضافه می کند.
به این ترتیب اولین هسته "Acque e terre" در بافت مسینا متولد شد. در سال 1929 او به فلورانس رفت و برادر همسرش الیو ویتورینی او را با محیط "سولاریا" آشنا کرد و او را به دوستان ادبی خود معرفی کرد: از الساندرو بونسانتی گرفته تا آرتورو لویرا، تا جیانا مانزینی و اوجنیو مونتاله، که به زودی احساس کردند استعدادهای جوان سیسیلی دقیقاً برای نسخههای «سولاریا» (که اشعاری از کوازیمودو منتشر کرده بود) «آبها و سرزمینها» در سال 1930 منتشر شد، اولین کتاب تاریخ شعر کوازیمودو که با استقبال پرشور منتقدان مواجه شد و از تولد کتابی جدید استقبال کردند. شاعر
در سال 1932 Quasimodo برنده جایزه Antico Fattore، با حمایت مالی مجله و در همان سال، برای نسخه های"circoli"، "Oboe sommerso" بیرون می آید. در سال 1934 به میلان نقل مکان کرد، شهری که نقطه عطف مهمی را در زندگی او رقم زد، نه فقط از نظر هنری. با استقبال از گروه «جریان»، او خود را در مرکز نوعی جامعه ادبی میبیند که شامل شاعران، موسیقیدانان، نقاشان، مجسمهسازان است.
در سال 1936 با G. Scheiwiller "Erato e Apòllion" را منتشر کرد که مرحله هرمتیک شعر او را به پایان می رساند. در سال 1938 کار خود را در مهندسان عمران رها کرد و به عنوان دبیر چزاره زاواتینی فعالیت سردبیری خود را آغاز کرد که بعداً او را به تحریریه هفته نامه "Il Tempo" واداشت. در سال 1938 اولین مجموعه گلچین مهم «اشعار» با مقدمه ای از اورست ماکری منتشر شد که در زمره کمک های اساسی نقد شبه مودیان باقی مانده است. در این میان شاعر با مجله اصلی هرمتیک یعنی «ادبیات فلورانسی» همکاری می کند.
در دوره دو ساله 40-1939، Quasimodo ترجمه لیریسی یونانی را که در سال 1942 منتشر شد، نهایی می کند که به دلیل ارزش آن به عنوان یک اثر خلاقانه اصیل، سپس چندین بار تجدید چاپ و اصلاح خواهد شد. همچنین در سال 1942، "و بلافاصله عصر است" منتشر شد.
در سال 1941 به دلیل شهرت آشکارش، کرسی ادبیات ایتالیایی در کنسرواتوار موسیقی "جوزپه وردی" در میلان به او اعطا شد. کوازیمودو تا سال مرگش تدریس خواهد کرد.
در طول جنگ، با وجود هزار مشکل، Quasimodoاو سخت به کار خود ادامه می دهد: در حالی که به نوشتن آیات ادامه می دهد، چندین کارمینای کاتولوس، بخش هایی از ادیسه، گل گئورگیک ها، انجیل به روایت یوحنا، اپیدوس، پادشاه سوفوکل (آثاری که نور را پس از پایان عمر خواهند دید، ترجمه می کند. رهایی). کوازیمودو در سالهای بعد نیز به موازات تولید خود و با نتایج استثنایی، به لطف تجربهای که به عنوان نویسنده دارد، این فعالیت مترجمی را ادامه خواهد داد. از جمله ترجمه های متعدد او: راسکین، آیسخلوس، شکسپیر، مولیر، و دوباره کامینگز، نرودا، آیکن، اوریپید، الوارد (آخرین انتشار پس از مرگ).
در سال 1947 اولین مجموعه پس از جنگ او به نام "روز از نو" منتشر شد، کتابی که نقطه عطفی را در شعر کوازیمودو رقم زد. شعر کوازیمودو تقریباً همیشه بر مانع بلاغت فائق میآید و خود را در سطحی بالاتر از شعر همولوگ اروپایی آن سالها قرار میدهد. شاعر با حساسیت به زمان تاریخی که زندگی می کند، مضامین اجتماعی و اخلاقی را می پذیرد و در نتیجه سبک خود را تغییر می دهد. نماد شعر این نقطه عطف است که مجموعه را نیز باز می کند. "در شاخه های بید" است.
در سال 1949 "زندگی یک رویا نیست" منتشر شد که هنوز هم از فضای مقاومت الهام گرفته شده بود.
در سال 1950 کوازیمودو جایزه سان بابیلا و در سال 1953 جایزه اتنا تائورمینا را به همراه دیلن توماس دریافت کرد. در سال 1954 "سبز کاذب و واقعی"، کتاب بحران منتشر شد که با آن مرحله سوم شعر آغاز شد.Quasimodo، که منعکس کننده یک فضای سیاسی تغییر یافته است. از مضامین قبل از جنگ و پس از جنگ، ما به تدریج به موضوعات مصرف گرایی، فناوری، نئوکاپیتالیسم می رسیم، که نمونه آن «تمدن اتم» است که شاعر با عقب نشینی از درون خود و تغییر ابزار شعری خود آن را محکوم می کند. . زبان یک بار دیگر پیچیده، خشنتر میشود و در کسانی که دوست دارند شاعر همیشه یکسان باشد، گیجی برمیانگیزد. گلچینی از شعر ایتالیایی پس از جنگ در سال 1958 دنبال شد. در همان سال سفری به اتحاد جماهیر شوروی داشت که در طی آن دچار حمله قلبی شد و به دنبال آن مدت طولانی در بیمارستان بوتکین در مسکو ماند.
همچنین ببینید: بیوگرافی آلن تورینگدر 10 دسامبر 1959، در استکهلم، سالواتوره کوازیمودو جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. به دنبال جایزه نوبل، نوشته ها و مقالات زیادی در مورد آثار او، با افزایش بیشتر ترجمه، انجام شد. در سال 1960 دانشگاه مسینا مدرک افتخاری و همچنین شهروندی افتخاری را از همان شهرداری به او اعطا کرد.
آخرین اثر او، "دادن و داشتن" مربوط به سال 1966 است: مجموعه ای است که ترازنامه ای از زندگی فرد است، تقریباً یک وصیت معنوی (شاعر فقط دو سال بعد می مرد). در سال 1967، دانشگاه آکسفورد به او مدرک افتخاری اعطا کرد.
کوازیمودو که در آمالفی، جایی که ریاست جایزه شعر را برعهده داشت، دچار سکته مغزی شد، در 14 ژوئن درگذشت.1968، در ماشینی که او را تا ناپل همراهی می کند.
آثار شاعر برنده جایزه نوبل ادبیات به چهل زبان ترجمه شده و در تمام کشورهای جهان مطالعه می شود.
همچنین ببینید: شفق قطبی لئون: بیوگرافی، تاریخ، حرفه و زندگی خصوصی