Wasifu • Njia iliyokatizwa

Mwanafalsafa muhimu wa karne ya ishirini, hivi majuzi ambaye alikuwa katikati ya shauku kubwa katika kurejeshwa kwa mawazo yake na wanazuoni wengi (katika jitihada za kuangazia uhalisi wake kwa heshima na rafiki yake. Sartre ambaye labda aliifunika kidogo), Maurice Jean Jacques Merleau-Ponty alizaliwa mnamo Machi 14, 1908 huko Rochefort-sur-Mer, mji wa bandari kwenye Atlantiki, Kusini-Magharibi mwa Ufaransa. Kupoteza baba yake katika vita, mwaka wa 1914, hakukumzuia kuishi maisha ya utoto yenye furaha na familia yake, "isiyo na kifani" na ambayo, kama alivyomwambia Jean-Paul Sartre , "hakuwahi kamwe. kupona".

Maurice Merleau-Ponty

Baada ya kumaliza masomo yake ya sekondari, shauku ya awali na iliyodhamiria ya falsafa ilimfanya ahamie Paris kuhudhuria, kuanzia 1926 hadi 1930, Ecole Normale Supérieure. Ushawishi madhubuti wa kinadharia katika miaka hii ya malezi bila shaka ulitokana na usomaji wake wa bidii wa Bergson; Neo-Kantian Léon Brunschvicg, aliyeheshimika zaidi kati ya maprofesa wa kawaida wa wakati huo, badala yake anakuwa shabaha ya kifalsafa ya upendeleo katika majadiliano kati ya Merleau-Ponty na Sartre, kama mwakilishi wa ukosoaji wa kiakili wa matrix ya Kantian - "mawazo ya kupita kiasi" - kushinda katika mwelekeo wa "kurudi kwa saruji" kali.

Mnamo Februari 1929, Merleau-Ponty alikuwa kwenye hadhira kwenye makongamanona Edmund Husserl katika Sorbonne juu ya "Utangulizi wa phenomenolojia ya kupita maumbile" ambayo mnamo 1931 itachapishwa kwa Kifaransa - iliyopanuliwa sana - kama "Méeditations Cartésiennes".

Ulinganisho na uzushi wa Husserl - katika njia za kushikamana, itikadi kali na ukosoaji - utakuwa na jukumu la kuamua kwa maendeleo ya fikra ya kifalsafa ya mwanafikra wa Ufaransa, na kwa kiwango kinachoongezeka kila wakati, lakini tu kuanzia 1934.

Katika mradi wake wa kwanza wa utafiti wa udaktari, wa 1933, hakuna marejeleo ya phenomenolojia. Anafanya kazi katika mradi huu akiwa Beauvais, jiji la sanaa (baadaye liliharibiwa nusu na bomu wakati wa Vita vya Pili vya Ulimwengu) huko Kaskazini mwa Ufaransa, ambaye katika shule yake ya upili aliitwa kufundisha mnamo 1931, baada ya Aggregation na mwaka wa huduma ya kijeshi. .

Ili kuendeleza uchunguzi wake "juu ya asili ya mtazamo", mwanzoni mwa miaka ya 1930 alijitolea katika uchunguzi wa kina wa matokeo ya hivi karibuni ya mbinu na majaribio ya saikolojia, karibu na mandhari ya mtazamo na mwili wa mtu mwenyewe : tahadhari yake inaelekezwa hasa kwa Gestalttheorie, lakini pia kwa tabia, psychoanalysis na baadhi ya masomo ya neurology na psychopathology.

Jukumu la kifalsafa lililopendekezwa, katika uundaji wake wa kwanza, ni kufikia uelewa wa matokeo haya ya kisayansi, katikauhusiano wao na katika maana yao ya kina, kama vile kuafikiana mara moja na kwa wote na kwa msingi dhamira ya kiakili ya "classical" transcendentalism ya falsafa.

Baada ya kuhamishwa kwa muda mfupi kwenda Chartres mwaka wa 1935 hatimaye aliweza kurejea Paris ambako alibaki Agrégée-répétiteur huko Normale hadi kuzuka kwa vita.

Baada ya kushiriki katika safari fupi ya vita nchini Ufaransa, wakati wa utawala wa Wajerumani alianza tena kufundisha katika baadhi ya shule za upili huko Paris na kushiriki katika mipango ya kikundi cha wasomi wa Resistance, "Ujamaa na Uhuru", kuimarisha uhusiano na Sartre.

Na mwisho wa vita na kurudi kwa maisha huru, 1945 hupata mwanafalsafa wa Kifaransa katika utendaji kamili: kwanza kabisa, kuvutia "Fenomenolojia ya mtazamo", kazi yake muhimu zaidi, hatimaye inaweza kuchapishwa kusambaza. tafakari yake juu ya mwili, mtazamo, anga, lugha, intersubjectivity na kadhalika. Misimamo ya kuvutia lakini wakati mwingine inakosolewa na watu wa ndani kwa juhudi kubwa ya upatanisho, inaonekana haifaulu kila wakati, kati ya mikondo mbalimbali ya kifalsafa.

Pia mnamo 1945, miongoni mwa mipango mbalimbali katika uwanja wa uchapishaji, alichukua mwelekeo wa jarida la "Les Temps Modernes" pamoja na Sartre isiyoweza kutenganishwa. Kwa hivyo kipindi cha dhamira kali ya kisiasa kilizinduliwa, hata ikiwa zaidikinadharia na thabiti (kwa uthabiti Sartre alifikiria juu yake), inayojulikana na mbinu ya Marxism , ambayo ushuhuda bora zaidi utakuwa "Ubinadamu na ugaidi" (1947) na mkusanyiko wa insha "Sense na nonsense" (1948). Mnamo 1945 pia alianza kufundisha chuo kikuu kwanza huko Lyon na kisha, kutoka 1949 hadi 1952, huko Sorbonne, miaka iliyoangaziwa na shauku fulani katika saikolojia na ufundishaji.

Tangu 1953 amekuwa Profesa wa Falsafa katika Chuo cha Collège de France. Ni mwanzo wa kipindi kipya katika mambo mengi. Anaacha "Les Temps Modernes", mahusiano na Sartre crack (maslahi yake katika Umaksi inageuka kuwa ukosoaji mkali, tazama "Adventures of Dialectic" ya 1955) na shauku yake mpya katika isimu ya Saussure inaibuka; maslahi ambayo yatampelekea kubuni kazi ambayo haijakamilika: "Nathari ya ulimwengu".

Lakini kazi ya kifalsafa ya Merlau-Ponty , kati ya zisizo na utulivu na zisizotabirika za karne ya ishirini, haziishii kwa hili, kufungua hadi mitazamo ambayo, kupitia ufafanuzi wa dhana na msamiati unaozidi kuongezeka, uboreshaji zaidi wa ukosoaji wa Husserl, kutafakari kwa kihistoria-falsafa karibu Hegel na Schelling na mbinu muhimu ya " pili" Heidegger , itampelekea kuandika kazi ya mtaji ambayo alianza kufanya kazi mwaka 1958, "The inayoonekana naasiyeonekana". Kazi yenye uzito mkubwa wa kifalsafa ambayo baadaye iliingizwa katika insha zaidi na katika kozi za kawaida za chuo kikuu. , Mei 4, 1961, ambayo ilifanyika Paris alipokuwa na umri wa miaka 53 tu.