Biografie - Dubbelganger

Ferruccio Amendola, geboren in Turijn op 22 juli 1930 maar Romein door adoptie, was de beroemdste en meest gevierde nasynchronisatieacteur in de Italiaanse cinema. Hij leende zijn onmiskenbare stem aan Hollywoodgiganten als Robert De Niro, Al Pacino, Dustin Hoffman en Sylvester Stallone, maar ook aan Bill Cosby in de tv-serie 'The Robinsons' en de Italianen Maurizio Arena en Tomas Milian.

Als kind van de kunst en met een grootmoeder die zelf voordrachtlerares was, begon Ferruccio Amendola al op vijfjarige leeftijd nasynchronisatiestudio's te bezoeken, toen hij zijn stem gaf aan het kind in 'Roma città aperta'. Het was precies zijn grootmoeder die hem zijn tekst achter de schermen leerde.

Hij erfde een artistieke ader van zijn familie; de traditie van nasynchronisatie bestond nog niet en zijn ouders waren meer 'traditionele' entertainmentfiguren: zijn vader was de filmregisseur Pietro, terwijl zijn grootouders jarenlange theaterervaring achter zich hadden.

Toen Ferruccio Amendola opgroeide, behield hij zijn liefde voor kunst en wijdde hij zich aan het theater, waar hij optrad naast Walter Chiari, en vooral aan de film, niet alleen als nasynchronisatieacteur. Hij werkte mee aan een groot aantal lowbudgetfilms, met name de zogenaamde 'musicarelli', waarin hij optrad naast de zanger van dat moment, meestal in de rol van zijn beste vriend.

In 1959 speelde Amendola zijn belangrijkste rol, die van de soldaat De Concini in Mario Monicelli's 'The Great War'. Andere films waarin hij speelde zijn 'La banda del buco', 'Marinai in coperta', 'Viaggio di nozze all'italiana' en 'Chissà perché... capitano all a me'. Ondanks zijn lange filmcarrière (afgezien van zijn ervaring metFerruccio Amendola, die al op jonge leeftijd Roberto Rossellini ontmoette (hij had zijn eerste grote rol in 1943, toen hij pas dertien jaar oud was, met 'Gian Burrasca'), werd een bekend gezicht bij het grote publiek, vooral dankzij tv-drama's. Na Franco Rossi's 'Verhalen over liefde en vriendschap' was hij de portier in 'Those Thirty-six Steps', de kapper in 'Little Roma' en Dr. Ajax in 'Pronto Soccorso'.

Hoewel de man er aan de oppervlakte misschien gesloten en nors uitzag, ging Amendola nooit egoïstisch om met populariteit. In plaats daarvan besteedde hij vaak tijd aan liefdadigheidscampagnes, zoals die in 1996 voor Greenpeace en, in de laatste maanden van zijn leven, voor de Dag van de Rechten van het Kind.

Natuurlijk is Ferruccio Amendola in ieders hart gebleven vanwege het onmiskenbare timbre van zijn stem, die hij leende aan vrijwel alle Hollywood-grootheden van de afgelopen decennia. We vinden hem terug in 'Kramer vs. Kramer', 'A Man on the Sidewalk', 'The Little Big Man' en 'Tootsie', als de stem van Dustin Hoffman, om nog maar te zwijgen van de 'Rocky' en 'Rambo' series met Sylvester Stallone of deRobert De Niro van 'Taxi Driver', 'Raging Bull' en 'The Deer Hunter'. Zelfs de grote Al Pacino in zijn begindagen had de eer om zijn stem te laten nasynchroniseren door Amendola, toen hij 'Serpico' opnam (later zou Al Pacino worden nagesynchroniseerd door Giancarlo Giannini). En nu ik erover nadenk: wat zouden deze acteurs zijn zonder de stem van de grote Ferruccio? Natuurlijk zouden ze nog steeds legendes zijn, maar voor ons zouden ze zijnMisschien minder menselijk, minder 'warm', minder veelzijdig. Allemaal eigenschappen die alleen als een iriserende diamant uit Amendola's stem konden schijnen.

De onvergetelijke stemacteur was getrouwd met Rita Savagnone, ook een stemacteur, met wie hij drie kinderen had: Claudio Amendola, een acteur net als zijn ouders en even beroemd, Federico en Silvia. Samen rouwden ze om hem op 3 september 2001 toen hij overleed in Rome na een lang ziekbed.