Biografia - Double Master

Urodzony 22 lipca 1930 r. w Turynie, ale adoptowany jako Rzymianin, Ferruccio Amendola był najsłynniejszym i najbardziej znanym aktorem dubbingowym we włoskim kinie. Użyczył swojego niepowtarzalnego głosu takim hollywoodzkim gigantom jak Robert De Niro, Al Pacino, Dustin Hoffman i Sylvester Stallone, a także Billowi Cosby'emu w serialu telewizyjnym "The Robinsons" oraz Włochom Maurizio Arenie i Tomasowi Milianowi.

Ferruccio Amendola, dziecko sztuki i babcia, która sama była nauczycielką elokwencji, zaczął uczęszczać do studiów dubbingowych w wieku zaledwie pięciu lat, kiedy użyczył swojego głosu dziecku w "Roma città aperta". To właśnie jego babcia nauczyła go swoich linii za kulisami.

Miał artystyczną żyłkę odziedziczoną po rodzinie; tradycja dubbingu jeszcze nie istniała, a jego rodzice byli bardziej "tradycyjnymi" postaciami rozrywki: jego ojcem był reżyser filmowy Pietro, podczas gdy jego dziadkowie mieli za sobą wieloletnie doświadczenie teatralne.

Dorastając, Ferruccio Amendola zachował miłość do sztuki i poświęcił się teatrowi, gdzie występował u boku Waltera Chiariego, a przede wszystkim kinu, nie tylko jako aktor dubbingowy. Brał udział w wielu niskobudżetowych filmach, w szczególności w tak zwanych "musicarelli", gdzie występował u boku piosenkarza dnia, zwykle w roli jego najlepszego przyjaciela.

W 1959 roku Amendola zagrał swoją najważniejszą rolę, żołnierza De Concini w "Wielkiej wojnie" Mario Monicellego. Inne filmy, w których wystąpił, to "La banda del buco", "Marinai in coperta", "Viaggio di nozze all'italiana" i "Chissà perché... capitano all a me". Pomimo swojej długiej kariery filmowej (poza doświadczeniem zRoberto Rosselliniego w młodym wieku, pierwszą ważną rolę zagrał w 1943 roku, kiedy miał zaledwie trzynaście lat, w "Gian Burrasca"), Ferruccio Amendola stał się dobrze znany szerokiej publiczności głównie dzięki serialom telewizyjnym. Po "Historiach miłości i przyjaźni" Franco Rossiego był portierem w "Tych trzydziestu sześciu krokach", fryzjerem w "Małej Romie" i doktorem Ajaxem w "Pronto Soccorso".

Choć z pozoru Amendola mógł wydawać się zamknięty w sobie i zrzędliwy, nigdy nie traktował popularności w egoistyczny sposób. Zamiast tego często poświęcał czas na kampanie charytatywne, takie jak ta z 1996 roku na rzecz Greenpeace, a w ostatnich miesiącach życia na rzecz Dnia Praw Dziecka.

Oczywiście Ferruccio Amendola pozostał w sercu każdego ze względu na niepowtarzalny tembr swojego głosu, użyczony praktycznie wszystkim hollywoodzkim gwiazdom ostatnich dziesięcioleci. Znajdziemy go w "Kramer kontra Kramer", "Człowieku na chodniku", "Małym wielkim człowieku" i "Tootsie", jako głos Dustina Hoffmana, nie wspominając o seriach "Rocky" i "Rambo" z Sylvestrem Stallone lubRobert De Niro z "Taksówkarza", "Wściekłego byka" i "Łowcy jeleni". Nawet wielki Al Pacino na początku swojej kariery miał zaszczyt mieć głos dubbingowany przez Amendolę, kiedy kręcił "Serpico" (później Al Pacino był dubbingowany przez Giancarlo Gianniniego). I pomyślmy o tym: czym byliby ci aktorzy bez głosu wielkiego Ferruccio? Oczywiście nadal byliby legendami, ale dla nas bylibyByć może mniej ludzki, mniej "ciepły", mniej wielowymiarowy. Wszystkie cechy, które mogą prześwitywać jak opalizujący diament z głosu Amendoli.

Niezapomniany aktor głosowy był żonaty z Ritą Savagnone, również aktorką głosową, z którą miał troje dzieci: Claudio Amendolę, aktora jak jego rodzice i równie sławnego, Federico i Silvię. Razem opłakiwali go 3 września 2001 roku, kiedy zmarł w Rzymie po długiej chorobie.