ბიოგრაფია • ენის მექანიზმები

ჩეზარე სეგრე დაიბადა ვერზუოლოში, კუნეოს პროვინციაში 1928 წლის 4 აპრილს. მისი ოჯახი წარმოშობით ებრაელია და 1940-იან წლებში იგი განიცდიდა მსოფლიოს რთულ მომენტს. მეორე ომი და რასობრივი დევნა. მიუხედავად იმისა, რომ ოჯახი არ არის შეძლებული, მამა ამტკიცებს, რომ მისი შვილი უბრალო საშუალო სკოლაში კი არ ასწავლოს, გამოცდებისთვის მოემზადოს უფასო სწავლებისთვის. ისინი ძალიან ახლოს არიან და მამის დაკარგვა, რომელიც ამ პერიოდში ხდება, არის ჭრილობა, რომელსაც ისინი მთელი ცხოვრების მანძილზე ატარებენ.

სწავლა დაასრულა ტურინის უნივერსიტეტში, სადაც 1950 წელს დაამთავრა ბენვენუტო ტერაჩინისა და მისი ბიძა სანტორე დებენედეტის სწავლის შემდეგ. ეს ალბათ ყველაზე რთული პერიოდია, მამის გარდაცვალებამ ის ოჯახის ცენტრად აქცია და დარწმუნებულია, რომ საშუალო სკოლაში სწავლისთვის ფილოლოგია უნდა მიატოვოს. მაგრამ მისი ბედი განსხვავებული იქნება.

რომანულ ფილოლოგიაში სწავლა საშუალებას აძლევს მას გახდეს თავისუფალი ლექტორი 1954 წელს. ამგვარად ის ასწავლის ტრიესტის, შემდეგ კი პავიის უნივერსიტეტებში, სადაც 1960 წელს იღებს რომანულ ფილოლოგიაში სრული პროფესორის კათედრას. ზრუნვა ქ. ამ პერიოდში მრავალი ლიტერატურული შედევრის კრიტიკული გამოცემა, მათ შორის "Orlando Furioso 1532 წლის გამოცემის მიხედვით 1516 და 1521 გამოცემის ვარიანტებით" (1960), "La chanson de Roland"(1971) და "არიოსოს ​​სატირები" (1987).

მას მასპინძლობს როგორც ფილოლოგიის პროფესორს სხვადასხვა უცხოური უნივერსიტეტები, როგორებიცაა რიო-დე-ჟანეიროს, მანჩესტერის, პრინსტონისა და ბერკლის უნივერსიტეტები. მან ასევე მიიღო საპატიო დოქტორის წოდება ჩიკაგოს, ჟენევის, გრანადასა და ბარსელონას უნივერსიტეტებიდან. ის არის იმ ძირითადი აკადემიების წევრი, რომლებიც ეხება ფილოლოგიურ და ლიტერატურულ კვლევებს, როგორიცაა Accademia del Lincei, Accademia della Crusca, Académie royale de Belgique, Academia de Buenas Lettras of Barcelona და Real Accademia Espanola.

ის თანამშრომლობს სხვადასხვა ჟურნალებთან, რომლებიც ეხება მის სამეცნიერო ნაშრომს, როგორიცაა "Studi di philologia italiana", "L'approdo letterario", "Paragone". ის ხელმძღვანელობს მიმოხილვას "Strumenti Critici" სხვა მნიშვნელოვან კოლეგებთან ერთად, მათ შორის დანტე ისელასა და მარია კორტისთან ერთად. ის ასევე ზრუნავს გამომცემლობის "კრიტიკა და ფილოლოგია" სერიებზე. ამის ნაცვლად, ეინაუდისთვის ის მუშაობს პოეტური ანთოლოგიის შედგენაზე კარლო ოსოლასთან თანამშრომლობით.

ის არჩეული იყო სემიოტიკური კვლევების საერთაშორისო ასოციაციის პრეზიდენტად და სწავლის წყალობით იტალიაში ხელახლა შემოიტანა ფორმალიზმისა და სტრუქტურალიზმის მიმდინარეობის კრიტიკული თეორიები. ამ კრიტიკული ფორმულირებების საფუძველზე ლიტერატურული ტექსტი უნდა ჩაითვალოს ავტონომიურ ერთეულად, რომლის ყველა კომპონენტი შესწავლილია და, კერძოდ,ენა. ცხადია, მხედველობაში მიიღება ნაწარმოების გავლენა მკითხველის სულზეც.

სტრუქტურალიზმის მიხედვით, სწორედ ეს მონაკვეთი განსაზღვრავს თავად ნაწარმოების სისრულეს. თუმცა, ტექსტის ყველა ელემენტი გაანალიზებულია ერთმანეთთან კომბინაციით. ამ კრიტიკული მოძრაობის წინამორბედებს შორის არის ცეზარეს ბიძა, სანტორე დებენედეტი, თავისი ნამუშევრებით არიოსტოზე.

მის პირად ცხოვრებაზეც კი ერთგვარი ზეგავლენა ფილოლოგიაზეა: ის დაქორწინდება მარია ლუიზა მენეგეტიზე, რომანტიული ფილოლოგიის პროფესორზე, ისევე როგორც მას. მისი, როგორც მეცნიერისა და მკვლევარის მოღვაწეობა განუწყვეტლივ გრძელდება, ასევე უფრო წმინდა სქოლასტიკურ გარემოში. ამგვარად, კლელია მარტინიონისთან ერთად, იგი ეძღვნება ბრუნო მონდადორის რედაქტორისთვის ვრცელი სქოლასტიკური ანთოლოგიის შედგენას. ის დარწმუნებულია იტალიური ენის უკეთ ცოდნის მნიშვნელობის მხარდამჭერში და თვლის, რომ ყველა კამპანია ინგლისური ენის ცოდნის სასარგებლოდ უსარგებლოა, თუ ამას წინ უძღვის მშობლიური ენის სწორი ცოდნა. მისი თქმით, სხვა ენის მექანიზმების შესაცნობად, პირველ რიგში, აუცილებელია საკუთარის ცოდნა.

მისი, როგორც პოპულარიზატორის მოღვაწეობა ასევე გრძელდება გაზეთების გვერდებზე, რომლებიც ეხება Corriere della Sera-ს კულტურულ გვერდს. ის თავად გვიამბობს მეცნიერის გამოცდილებას ავტობიოგრაფიაში „პერცნობისმოყვარეობა. ერთგვარი ავტობიოგრაფია" (1999). ტექსტში სიუჟეტი მოთხრობილია როგორც პირველი პირის, ისე ყალბი ინტერვიუს ფორმულის გამოყენებით: ანუ სვამენ კითხვებს და პასუხებს აძლევენ ისე, თითქოს ორი განსხვავებული ადამიანი ესაუბრებოდეს ერთმანეთს.

მისი ბოლო ნამუშევარია ტექსტი "Dieci prova di fantasia" (2010), სადაც ის აანალიზებს ათი მწერლის ნაწარმოებებს, მათ შორის ჩეზარე პავეზეს, იტალო კალვინოს, სუზანა ტამაროს და ალდო ნოვეს. ის იყო უნივერსიტეტის დამსახურებული პროფესორი. პავიას და პავიის IUSS-ის ტექსტებისა და ტექსტური ტრადიციების კვლევის ცენტრის დირექტორი

გარდაიცვალა 2014 წლის 16 მარტს 86 წლის იუბილემდე ცოტა ხნით ადრე