Biografie - Dubbelzinnige ziener

Rimbaud, die wordt beschouwd als de incarnatie van de vervloekte dichter, werd geboren in Charleville-Mézières (Frankrijk) op 20 oktober 1854 in een typisch burgerlijk gezin (waar hij noch de genegenheid van zijn vader had, die het gezin al snel verliet, noch die van zijn moeder, een onbuigzame puritein die doordrenkt was van religiositeit). Het feit dat zijn vader het gezin verliet toen de kleine Arthur nog maar zes jaar oud was, markeerdeDe keuze van zijn vader veroordeelde niet alleen zijn familie tot armoede, maar liet de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van zijn kinderen alleen over aan zijn moeder, die zeker geen toonbeeld van vrijgevigheid was.

Hij werd dus opgevoed in het gezin en op school volgens de meest traditionele patronen en stond bekend om zijn buitengewone intellectuele vroegrijpheid. Hij componeerde al verzen vanaf zijn tiende, aangemoedigd door een plaatselijke leraar in zijn pogingen om te schrijven.

Op zestienjarige leeftijd gooide hij, in navolging van zijn visionaire en wilde neigingen, het rustige leven dat voor hem was voorbereid resoluut overboord. Eerst liep hij herhaaldelijk weg van huis en daarna begon hij aan een eenzame zwerftocht die hem ver van zijn vertrouwde omgeving voerde. Een van zijn eerste ontsnappingen naar Parijs valt samen met het schrijven van zijn eerste gedicht (de datum is 1860).Hij werd echter gearresteerd omdat hij geen treinkaartje bij zich had en moest terug naar huis.

Tijdens deze lange zwerftocht beleefde hij allerlei ervaringen, alcohol, drugs en gevangenschap niet uitgezonderd. In die krampachtige dagen raakte hij enthousiast over de Commune van Parijs, reisde te voet, zonder geld, door het door oorlog verscheurde Frankrijk en leefde het straatleven. Het was toen dat hij begon te lezen en dichters leerde kennen die als 'immoreel' werden beschouwd, zoals Baudelaire enMet deze laatste had hij een lange, hartstochtelijke liefdesrelatie, zo moeilijk en verscheurend dat Verlaine in de zomer van 1873, tijdens een verblijf in België, in een staat van dronken razernij zijn vriend in de pols verwondde en gevangen werd gezet. Maar de meest blijvende invloed op hem was ongetwijfeld die van Baudelaire.

Onder invloed van boeken over alchemie en occultisme die hij las, begon hij zichzelf op te vatten als een profeet, een heilige van de poëzie en in twee brieven, die bekend staan als de 'Zienersbrieven', werkte hij het idee uit dat de kunstenaar 'verwarring van de zintuigen' moet bereiken.

Rimbaud keerde terug naar zijn huis, waar hij een van zijn meesterwerken schreef, 'Een seizoen in de hel'. In 1875, op eenentwintigjarige leeftijd, stopte Arthur met schrijven, maar, altijd een reiziger en talenliefhebber, vertrok hij naar het oosten, zeilde naar Java, vond werk als mijnbaas op Cyprus en vestigde zich uiteindelijk in Oost-Afrika, waar hij zijn laatste jaren doorbracht als handelaar enIn 1891 dwong een tumor in zijn been hem om terug te keren naar Frankrijk om de juiste medische zorg te krijgen. Daar, in een ziekenhuis in Marseille, overleed hij op 10 november van hetzelfde jaar. Zijn zus, die tot het einde bij hem bleef, verklaarde dat hij op het moment van overlijden hetzelfde katholieke geloof had hervonden dat zijn kindertijd had gekenmerkt.

"Rimbaud bewandelde als een meteoor het hele pad dat leidde van Baudelaire naar het symbolisme, gevangen in zijn decadente en stervende fase, en naar de voorgevoelens van het surrealisme. Hij theoretiseerde, met een zuiverder geweten dan enig ander decadent, de these van de 'ziener-dichter', in staat om, door middel van een 'deregulering' van alle zintuigen, een visie op het onbekende te bereiken die tegelijkertijd visie is....Waar Rimbauds kunst samenvalt met zijn leven is in de 'afwijzing van Europa', in de 'afkeer van Europa': de afwijzing omvatte ook hemzelf, zijn eigen opvoeding en afkomst, sterker nog, het begon daar. Rimbauds leven was consequent een verwoede zoektocht naar zijn eigen vernietiging, nagestreefd met alle middelen, inclusief het niet-publiceren van zijn werken (rondslingerendemanuscripten en later verzameld door Verlaine), en misschien de onderdrukking, direct na de druk, van zijn enige gedrukte werk, 'A Season in Hell'.

Ten slotte kan worden gezegd dat "Rimbaud de grootste en meest integrale poëtische vertolker van de nihilistische crisis is; en zoals veel auteurs uit de crisistijd wordt hij gekenmerkt door een krachtige dubbelzinnigheid, die in feite uiteenlopende interpretaties van zijn poëzie mogelijk maakt: het volstaat te zeggen dat Paul Claudel in 'Seizoen in de Hel' een soort onbewuste routebeschrijving naar een onbekende maarEen van de meest relevante en vruchtbare bewijzen van de dubbelzinnigheid van Rimbauds poëzie (en, op zijn grens, van alle poëzie) is juist het feit dat dit werk van vernietiging veranderde in een verbluffend scheppend werk;dat zijn voorbeeld van vrijheid 'tegen' elke instelling (inclusief literatuur) zich voordeed in een grandioos voorstel van bevrijding door literatuur' [Enciclopedia della Letteratura Garzanti].