Biografie - Rubinho Red

Rubens Gonçalves Barrichello werd op 23 mei 1972 geboren in Sao Paulo, Brazilië. Zijn achternaam doet zijn Italiaanse afkomst vermoeden.

Zijn racecarrière begon op negenjarige leeftijd in het Braziliaanse kartkampioenschap, een categorie waarin hij tot 1988 zou racen en vijf nationale titels zou verzamelen.

Het jaar daarop nam hij deel aan het Braziliaanse Formule Ford 1600 kampioenschap: hij eindigde op een respectabele vierde plaats. Zijn verlangen naar ervaring bracht Rubens ertoe om te testen voor de Europese Formule Opel: zijn vaardigheden werden opgemerkt en vanaf hier nam zijn carrière een meer dan positieve wending.

Het was 1990 toen Rubens Barrichello op 18-jarige leeftijd zijn Europese debuut maakte in het Formule Opel-kampioenschap: na 6 overwinningen uit 11 races, 7 snelste ronden, 7 polepositions en 3 circuitrecords werd hij kampioen.

Zijn Europese carrière ging verder in Engeland in het Fomula 3 kampioenschap. Ook hier stelde hij niet teleur: hij werd kampioen met 4 overwinningen en 9 pole positions.

In 1992 promoveerde hij naar het Formule 3000-kampioenschap, waar hij echter geen competitieve auto tot zijn beschikking had: hij eindigde het kampioenschap desondanks op de derde plaats.

Het is 1993, het jaar dat hem brengt voor het hele publiek van de gouden wereld van de Formule 1. Op 14 maart neemt hij deel aan de Grand Prix van Zuid-Afrika in een eenzitter voor het team JORDAN-HART. De Grand Prix vindt plaats in stromende regen: Rubens toont iedereen zijn grote talent en alleen de grote kampioen Ayrton Senna Helaas dwong een pechgeval hem om te stoppen: hij zou het wereldkampioenschap op de 17e plaats eindigen.

In het daaropvolgende wereldkampioenschap (1994), tijdens de Grand Prix van San Marino, gebeurde er iets dat een diepe indruk zou maken op de coureur: tijdens de vrije training op vrijdag verloor Barrichello de controle over de eenzitter, die van de weg vloog en het vangnet raakte, met het grote risico dicht bij de toeschouwers terecht te komen en vervolgens met geweld op de grond te vallen. Het ongeluk was angstaanjagend, maarRubens zal snel herstellen.

Hulp bracht Barrichello naar het ziekenhuis; Ayrton Senna bereikte hem om de fysieke toestand van Rubens vast te stellen, die vertelde: ' Het was een van de meest emotionele momenten van mijn leven, ik zal nooit Ayrton's gezicht vergeten met tranen in zijn ogen bezorgd over mijn toestand... "Twee dagen later zou het lot Ayrton Senna zelf zien als de hoofdrolspeler van een verschrikkelijk verkeersongeval, waarbij hij zijn leven zou verliezen: het was 1 mei 1994.

In 1995 zette Rubens Barrichello zijn samenwerking met het Jordan-team voort, dat vanaf dat jaar de Peugeot-motor monteerde: hij behaalde zijn beste finish in de Grand Prix van Canada, waar hij op de tweede trede van het podium klom. 1996 was zijn vierde en laatste jaar bij het Jordan-team: hij zou achtste worden in het kampioenschap, maar nooit op het podium staan.

In 1997 stapte Barrichello over naar Stewart-Ford waar hij drie jaar bleef. In de Grand Prix van Monaco eindigde hij, dankzij zijn opmerkelijke rijvaardigheid op nat wegdek, als tweede achter Michael Schumacher Na een uitstekend 1999 (7e met 21 punten, een poleposition in Frankrijk en 3 podiums) wilde het Ferrari-team dat hij Eddie Irvine zou vervangen naast Michael Schumacher.

Barrichello had eindelijk wat elke coureur wil: een snelle en betrouwbare auto. Het was op 30 juli 2000 toen hij in Duitsland, startend vanaf de achttiende plaats, halverwege het kampioenschap, erin slaagde om een droom te bekronen: hij won zijn eerste Formule 1 Grand Prix. Hij eindigde het seizoen 2000 op de vierde plaats op de wereldranglijst en hielp Ferrari met zijn 62 punten,om het constructeurskampioenschap te winnen.

In 2001 bevestigde hij zijn briljante vorige jaar en was hij de perfecte wingman voor de kampioen Michael Schumacher; hij had ook veel persoonlijke voldoeningen, strijdend op gelijke voet met kampioenen als Hakkinen en Coulthard. In de Grand Prix van Hongarije, die Schumi vier races voor tijd de eindoverwinning bezorgde, eindigde Barrichello als tweede: ook voor hem was er eindelijk glorie op het podium. Hij was slechtsHet begin van een grote overwinningscyclus waarin Ferrari de hoofdrolspeler is op het circuit en in de pits, met een indrukwekkende continuïteit dankzij het perfecte teamwork dat Rubens Barrichello kan onderhouden en koesteren.

Begin augustus 2005 werd het nieuws officieel bekendgemaakt dat de Braziliaan Ferrari aan het einde van het seizoen zou verlaten; zijn landgenoot Felipe Massa zou zijn plaats innemen. Barrichello racet sinds 2006 bij Honda (erfgenaam van BAR). In 2008 brak hij een record dat zelfs Michael Schumacher niet had weten te breken: de meeste Grands Prix-races, waarmee hij de Italiaan Riccardo Patrese, diegeteld 256.

Zelfs daarna houdt zijn professionele carrière niet op: 11 jaar na zijn laatste Grand Prix in de Formule 1 wint Barrichello op 50-jarige leeftijd het kampioenschap. Stock Auto Eind 2022 won hij de titel in Brazilië aan het einde van een dominant seizoen met 13 gewonnen races, waardoor hij de oudste coureur werd die het kampioenschap won.