بیوگرافی • Rosso Rubinho

Rubens Goncalves Barrichello در 23 مه 1972 در سائوپائولو در برزیل به دنیا آمد. ریشه ایتالیایی او را می توان از نام خانوادگی او دریافت.

حرفه او به عنوان یک راننده از سن 9 سالگی در مسابقات قهرمانی کارت برزیل آغاز شد، دسته ای که تا سال 1988 در آن مسابقه داد و 5 عنوان ملی را به دست آورد.

سال بعد او در مسابقات قهرمانی برزیل فرمول فورد 1600 شرکت کرد: او با وقار چهارم شد. تمایل او به تجربه، روبنس را به انجام آزمایش‌هایی برای فرمول اروپایی اوپل سوق می‌دهد: استعدادهای او مورد توجه قرار می‌گیرد و از اینجا به بعد حرفه‌اش بیش از مثبت می‌شود.

سال 1990 بود که روبنس باریچلو در 18 سالگی اولین حضور خود را در اروپا در مسابقات قهرمانی فرمول اوپل انجام داد: پس از 6 پیروزی از 11 مسابقه، 7 دور سریع، 7 پوزیشن قطبی و 3 رکورد دایره، او به مقام قهرمانی رسید. قهرمان.

زندگی اروپایی او در انگلیس در مسابقات فرمول 3 ادامه یافت. او در اینجا نیز ناامید نشد: او با 4 پیروزی و 9 پوزیشن قطبی قهرمان شد.

در سال 1992 او به قهرمانی فرمول 3000 ارتقاء یافت، اما در آنجا ماشین رقابتی در اختیار نداشت: او همچنان قهرمانی را در مقام سوم به پایان می رساند.

1993 سالی بود که او را در معرض دید عموم مردم جهان طلایی فرمول 1 قرار داد. در 14 مارس او در مسابقه جایزه بزرگ آفریقای جنوبی با یک خودروی تک سرنشین تیم JORDAN-HART شرکت کرد. بزرگجایزه زیر باران سیل آسا اتفاق می افتد: روبنس استعداد بزرگ خود را به همه نشان می دهد و تنها قهرمان بزرگ آیرتون سنا ، دوست و هموطن، به نظر می رسد می تواند سریعتر از او باشد. متأسفانه یک شکست او را مجبور به بازنشستگی می کند: او قهرمانی جهان را در مکان هفدهم به پایان می رساند.

در مسابقات قهرمانی جهانی بعدی (1994)، در طول مسابقات جایزه بزرگ سن مارینو، رویدادی رخ داد که به شدت راننده را تحت تاثیر قرار داد: در تمرین آزاد روز جمعه، باریچلو کنترل یک نفره را از دست داد که در حال پرواز از جاده خارج شد. تا زمانی که به تور ایمنی برخورد کرد، با خطر جدی قرار گرفتن در نزدیکی مردم و سپس سقوط شدید به زمین. سقوط ترسناک بود، اما روبنس می تواند به سرعت بهبود یابد.

نجات باریچلو را به بیمارستان می برد. آیرتون سنا به او ملحق می شود تا وضعیت جسمانی روبنس را بررسی کند و به او می گوید: " این یکی از احساسی ترین لحظات زندگی من بود، هرگز چهره آیرتون را با چشمان اشک آلود که نگران وضعیتم بود فراموش نمی کنم. ". دو روز بعد، سرنوشت خود آیرتون سنا را قهرمان یک خروج ترسناک از جاده خواهد دید که در آن جان خود را از دست خواهد داد: 1 می 1994 است.

در سال 1995 روبنس باریچلو به همکاری خود با تیم اردن که از آن سال موتور پژو را سوار می کند: بهترین نتیجه خود را در گرندپری کانادا می گیرد.پله دوم سکو را برمی دارد. سال 1996 چهارمین و آخرین سال او با تیم اردن است: او در مسابقات قهرمانی هشتم خواهد شد، اما بدون اینکه روی سکو پا بگذارد.

در سال 1997 باریچلو به استوارت فورد نقل مکان کرد و به مدت 3 سال در آنجا ماند. در گرندپری موناکو، به لطف توانایی قابل توجه رانندگی در خیس، او پس از مایکل شوماخر در جایگاه دوم قرار گرفت. پس از یک سال عالی 1999 (هفتم با 21 امتیاز، یک قطب در فرانسه و 3 سکو) تیم فراری از او می خواست که در کنار مایکل شوماخر جایگزین ادی اروین شود.

باریچلو بالاخره چیزی را دارد که هر راننده ای می خواهد: یک ماشین سریع و قابل اعتماد. 30 ژوئیه 2000 بود که در آلمان، با شروع از جایگاه هجدهم، در اواسط راه قهرمانی، موفق به تحقق یک رویا شد: او اولین جایزه بزرگ فرمول 1 خود را برد. او فصل 2000 را در رتبه چهارم جدول رده بندی جهانی به پایان رساند و کمک کرد. فراری با 62 امتیاز خود عنوان قهرمانی سازندگان را به دست آورد.

در سال 2001، وینتاژ درخشان قبلی را تایید کرد. او وینمن عالی برای قهرمان بزرگ میشائیل شوماخر است. او همچنین رضایت شخصی زیادی را از بین می برد و با قهرمانانی مانند هاکینن و کولتارد رقابت می کند. در گرندپری مجارستان که به شومی با 4 مسابقه مانده به پایان پیروزی نهایی را به ارمغان آورد، باریچلو دوم شد: در نهایت او نیز در سکوی شکوه قرار گرفت. این فقط آغاز استچرخه ای عالی از پیروزی ها که فراری را به عنوان قهرمان در پیست و پیت می بیند، با تداوم چشمگیر همچنین به لطف کار گروهی عالی که روبنس باریچلو قادر به حمایت و پرورش آن است.

در اوایل آگوست 2005، این خبر مبنی بر اینکه بازیکن برزیلی در پایان فصل فراری را ترک خواهد کرد، رسمی شد. هموطنش فیلیپه ماسا جای او را خواهد گرفت. باریچلو از سال 2006 (وارث BAR) با هوندا مسابقه می دهد. او در سال 2008 از رکوردی فراتر رفت که حتی میشائیل شوماخر نتوانست آن را شکست دهد: بیشترین تعداد مسابقات گرندپری، که از ریکاردو پاترسه ایتالیایی که 256 مسابقه می‌شمرد، پیشی گرفت. 11 سال پس از آخرین جایزه بزرگ در فرمول 1، باریچلو در 50 سالگی قهرمان Stock Car شد. در پایان سال 2022، او در پایان فصلی که با 13 پیروزی در مسابقه تسلط داشت، عنوان قهرمانی را در برزیل به دست آورد: بنابراین او مسن ترین سوارکاری شد که قهرمانی را به دست آورده است.