Biografie - De legende overwinnen

Hij wordt door velen beschouwd als de beste Formule 1-coureur ooit en is houder van het absolute record Grand Prix-overwinningen, vóór illustere namen als Alain Prost, Ayrton Senna, Niki Lauda en Manuel Fangio.

Michael Schumacher werd geboren in Huerth-Hermuehlheim, Duitsland, op 3 januari 1969 in een familie met bescheiden sociale en economische omstandigheden. Zijn vader Rolf, een gepassioneerd monteur en eigenaar van een kartbaan, gaf zijn passie voor racen en auto's door aan zijn zonen Michael en Ralf. Na het afronden van zijn schoolopleiding aan het technisch instituut, verdiepte Michael zijn interesse insportcompetities.

Hij nam deel aan kartkampioenschappen en behaalde een reeks schitterende overwinningen, totdat hij overstapte naar de nationale Formule 3. Zijn talent kwam zonder moeite bovendrijven en hij won de titel in 1990.

Hij maakte zijn Formule 1-debuut in 1991 met het Jordan-team in een eenzitter met Ford-motor tijdens de Grand Prix van België. Het circuit van Spa-Francorschamps verheerlijkte de kwaliteiten van Michael Schumacher, die in de kwalificatie een formidabele zevende tijd neerzette. Eddie Jordan ontdekte een echt talent: Michael wekte de interesse van de meest vooruitziende teammanagers. Flavio Briatore kaapte hem weg bij Eddie Jordan.Jordan zette hem onder contract bij het Benetton-team, ter vervanging van de teleurstellende Roberto Moreno. In de volgende Grand Prix, op Monza, eindigde Michael Schumacher als vijfde.

Zijn talent blijkt in het seizoen 1992 steeds meer uit te blinken: aan het eind van het kampioenschap eindigt hij derde in het rijderskampioenschap. Geleidelijk komen enkele van zijn inmiddels bekende deugden naar voren: vastberadenheid, moed, professionalisme. Flavio Briatore is zich niet alleen bewust van de kwaliteiten van zijn 'protegé', maar ook van zijn grote marges voor verbetering en bevestigt zijn volledige vertrouwenin het Duits.

Schumi bevestigde zijn prestaties in 1993 door te winnen in Estoril (Portugal) en vierde te worden in het eindklassement. Benetton veranderde radicaal zijn mentaliteit en strategieën door alles in te zetten op de jonge Duitser, wiens resultaten coureurs van het kaliber Nelson Piquet, Martin Brundle en Riccardo Patrese overschaduwden. Dit leidde tot 1994, het jaar dat de definitieve bevestiging van Michael Schumacher betekende,Michael domineerde het seizoen door zijn tegenstanders te onderwerpen: de dramatische Imola-tragedie waarbij Senna het leven liet, schakelde Michael's enige echte rivaal uit; in de loop van het jaar werd de rol van mededinger overgenomen door Damon Hill, die de eerste coureur werd van het uitstekende Williams-Renault.

De Brit moet het afleggen tegen de Duitser: hij wordt echter geholpen door de diskwalificatie van twee races van Schumi en de annulering van Michaels overwinning in België wegens overmatige slijtage van de houten trede. We bereiken de slotfase van het wereldkampioenschap dus in een situatie van absolute onzekerheid: ondanks de 8 successen van de Benetton-coureur tegenover de 6 van de Brit, tijdens de laatste race in AdelaideDe uitdaging in de race is hevig, Damon en Michael vechten onverdroten om de eerste plaats, maar een voortijdige en triviale fout van Schumi lijkt de weg vrij te maken voor Damon Hill om de wereldtitel te pakken. De Williams-coureur probeert aan de binnenkant in te halen, Michael komt dichterbij; het contact is onvermijdelijk en schadelijk voor beiden. Schumacher ligt er onmiddellijk uit, Hill wordteen paar ronden later door de verbogen ophangingsarm.

Benetton viert de eerste wereldprijs voor de 25-jarige Michael Schumacher.

De technische versterking van de Anglo-Trevisiaanse stal verhoogde de kansen van de pas gekroonde kampioen om de titel in 1995 te herhalen: Michael Schumachers tweede wereldzege was een winnende en onverbiddelijke rit naar een titel die nooit in twijfel werd getrokken door een verwarrende en raadselachtige Damon Hill, die overweldigende overwinningen (Argentinië en San Marino) kon afwisselen metMichael behaalde 9 overwinningen, 4 pole positions en een totaal van 102 punten tegenover 69 van rivaal Hill. Hij is de jongste coureur die twee opeenvolgende wereldkampioenschappen heeft gewonnen.

In 1996 maakte Michael de overstap naar Ferrari, en het merk uit Maranello was hongerig naar overwinningen. Het laatste wereldkampioenschap voor coureurs dat hij won was in 1979 (met de Zuid-Afrikaan Jody Scheckter). Hij zegevierde meteen tijdens de Grand Prix van Italië op Monza en liet de vele Ferrari-fans dromen, die de Duitse kampioen zagen als het wondermiddel voor alle kwalen. In 1997 en 1998 ging hij op de laatste ronde de strijd aan met Jacques VilleneuveMaar hij komt altijd op de tweede plaats.

De epiloog van het wereldkampioenschap 1997 wordt nog bitterder door het incident tussen Jacques en Michael, de overduidelijke boosdoener, wiens onsportieve actie zijn tweede plaats in het wereldkampioenschap doet vervallen. Michael zelf zal het incident omschrijven als " de grootste fout van mijn leven ".

1996 is ook het jaar waarin zijn jongere broer Ralf Schumacher toetreedt tot de magische wereld van de F1: controverse, hatelijke opmerkingen en vergelijkingen met zijn wereldkampioen broer zullen in eerste instantie onvermijdelijk zijn; hoewel hij nooit Michael's klasse en resultaten zal bereiken, zal Ralf toch in staat zijn om zijn talent mettertijd te laten gelden en de gunst van de publieke opinie te winnen.

In juli 1999 zorgde een ongeluk op Silverstone ervoor dat Michael niet kon racen, waardoor hij de titel niet kon betwisten met zijn Finse rivaal Hakkinen, die uiteindelijk zijn tweede wereldkampioenschap won. Schumacher werd er ook van beschuldigd dat hij zijn teamgenoot Eddie Irvine, die op een bepaald moment in het seizoen op weg was naar de titel, niet had bevoordeeld.

Eindelijk, in 2000 en 2001, kwamen de triomfen waar de Ferrari-fans lang naar hadden uitgekeken, met Michael Schumacher die in Rubens Barrichello de perfecte wingman vond om voor het team te werken... en voor hem. In 2001 kwam de triomf vier races te vroeg. Op 19 augustus won Schumi zijn 51e Grand Prix in Boedapest, waarmee hij het record van Prost evenaarde. Op 2 september won hij de eerste race in het wereldkampioenschap.Schumacher is al een Formule 1-legende. Met vier wereldtitels op zijn naam heeft de Duitse Ferrari-coureur nog maar één doel te bereiken: de vijf wereldtitels van Fangio, een doel dat hij met een Ferrari als deze alleen maar kan hopen te bereiken.En zo gaat het: in 2002 hernieuwde hij zijn suprematie door het wereldkampioenschap af te sluiten met 144 punten.

2003 was het jaar waarin Michael erin slaagde Juan Manuel Fangio in te halen en zijn zesde wereldtitel te veroveren na een spannende strijd die duurde tot Suzuka. Dankzij de achtste plaats in de Japanse GP werd hij nog meer een motorsportlegende. En hij leek nooit te stoppen. 2004 werd ook rood, eerst met de constructeurstitel en daarna met dezijn stercoureur wordt gekroond

voor de zevende keer op Spa (het is GP nummer 700 voor Ferrari) met nog vier races te gaan voor het einde van het kampioenschap, op een geweldige sportdag, 29 augustus, op de dag waarop een paar duizend kilometer zuidelijker de XXVIII Olympische Spelen werden afgesloten in Athene.

Michael Schumacher heeft de Scuderia Ferrari in staat gesteld een niveau van suprematie te bereiken dat nooit eerder is vertoond. Hij is een buitengewone kampioen die alles heeft gewonnen wat er te winnen valt en hoewel hij op de drempel van zijn pensioen staat, lijkt hij er nog niet klaar voor om met pensioen te gaan. Buiten de baan wordt hij beschreven als arrogant en trots; voor anderen is hij gewoon een gelukkig man die van zijn gezin houdt(zijn vrouw Corinna en kinderen Gina Maria en Michael Jr.); voor zijn fans is hij gewoon een levende legende.

Op 10 september 2006, na het winnen van de Grand Prix van Monza, kondigde hij aan dat hij aan het einde van het seizoen zou stoppen met racen. Hij zou zijn laatste race als vierde finishen (22 oktober, in Brazilië, WK-titel aan Fernando Alonso), ondanks de onfortuinlijke problemen van een lekke band, nog steeds blijk geven van een nummer één talent.

In augustus 2009 keerde hij onverwacht terug als coureur in de eenzitter van Maranello, bij wijze van uitzondering als vervanger van Felipe Massa, die in de maand ervoor een oogblessure had opgelopen, maar een pijnlijke nek verhinderde hem om verder te testen. In 2010 keerde hij verrassend terug in de F1, maar niet bij Ferrari: hij tekende een contract bij het team van Mercedes.GP Petronas. Hij beëindigde zijn racecarrière voor de tweede keer in 2012, zonder echt schitterende resultaten te boeken.

Eind 2013 werd hij het slachtoffer van een vreselijk skiongeluk: tijdens het skiën buiten de piste viel hij en stootte met zijn hoofd op een rots, waardoor zijn helm brak, hij zware hersenschade opliep en in coma raakte. De hele sportwereld schaarde zich om de Duitse kampioen heen met solidariteitsbetuigingen. In de jaren daarna trok hij zich terug in Zwitserland, waar zijn vrouw en gezin eenStrikte geheimhouding in de media over nieuws over zijn gezondheidstoestand.

Zo nu en dan worden er updates vrijgegeven, maar zonder echte medische details. Zoals de verklaringen van zijn vriend en FIA-voorzitter Jean Todt, die de pers in augustus 2021 vertelde: