Biografia - Zmaganie się z ignorancją między znanym a nieznanym

Nicola Cusano włoskie imię niemieckiego filozofa i matematyka Nikolaus Krebs von Kues urodził się w 1401 r. w Cues, niedaleko Trewiru, i jest najwybitniejszym przedstawicielem tego nurtu. filozofia platońska Jego imię jest również określane jako Niccolò Cusano (lub rzadziej Niccolò da Cusa).

Jego najważniejszym dziełem jest słynny " De docta ignorantia "Praca ta podejmuje pytanie, w jaki sposób człowiek może poznać otaczający go świat. Wykształcony w tradycji zdecydowanie średniowiecznej, tj. łączącej dążenie do uniwersalizmu z typowym dla średniowiecza lokalizmem, podróżował od miasta do miasta.

Podczas tych pielgrzymek, w trakcie studiów, był w stanie pogłębić swoją wiedzę na temat greckich doktryn filozoficznych, a w szczególności platonizmu. Był także aktywny w kościelnych kręgach agrarnych (został nawet kardynałem w 1449 r.).

Po ukończeniu studiów prawniczych w Heidelbergu i Padwie, w 1423 r. ukończył studia i został doktorem filozofii, a później studiował również teologię w Konstancji. Jego obecność jest poświadczona na pierwszym soborze w Bazylei, gdzie z tej okazji skomponował " De concordantia catholica "W piśmie tym Nicola Cusano argumentuje za koniecznością jedności Kościoła katolickiego i zgodności wszystkich wyznań chrześcijańskich.

Papież Eugeniusz IV, jako formalne uznanie podyktowane szacunkiem, umieścił go na czele ambasady do Konstantynopola w ramach przygotowań do Soboru Florenckiego w 1439 roku.

To właśnie podczas podróży powrotnej z Grecji Cusanus zaczął rozwijać idee swojego głównego i już wspomnianego dzieła, "De docta ignorantia", skomponowanego około 1440 r. Uważa on, że wiedza człowieka jest wzorowana na wiedzy matematycznej. W sferze wiedzy wiemy tylko to, co jest nieznane, jeśli ma proporcjonalność do tego, co już wiemy. Dlatego dlaCusano, wiedza opiera się na jednorodności między znanym a nieznanym, tak jak w matematyce: im bliższe prawdy są temu, co już wiemy, tym łatwiej je znamy. W obliczu tego, co nie jest absolutnie jednorodne z tym, co wiemy, możemy jedynie ogłosić naszą ignorancję, która jednak będzie "wyuczoną ignorancją", o ile jesteśmy jej świadomi.

Prawda absolutna zawsze będzie wymykać się człowiekowi: zna on tylko prawdy względne, które mogą być zwiększane, ale nigdy nie będą zbieżne z absolutem.

Ta świadoma niewiedza jest jednak poznawana, zamiast ograniczać się do tematów tradycyjnej teologii negatywnej, otwiera się na nieskończone poszukiwanie zbliżenia do Boga. Cusanus rozszerza zatem metodę teologii negatywnej (można poznać Boga tylko poprzez negationis) na całą filozofię. Prowadzi to do postrzegania świata i jego naturalnych zjawisk jako żywego urzeczywistnienia Boga i jakoZestaw znaków, w których zamknięta jest najwyższa harmonia wszechświata. Pojęciowe narzędzia człowieka są jednak nieadekwatne do takiego przedmiotu uniwersalnej i nieskończonej wiedzy. Pojęcia są znakami, które mogą jedynie definiować jedną rzecz w stosunku do drugiej, jedną część w stosunku do innej części; wiedza o całości i jej boskiej jedności pozostaje nieosiągalna. Ale to nie oznaczaW żadnym razie nie oznacza to dewaluacji ludzkiej wiedzy; wręcz przeciwnie, ludzki rozum, stojąc przed zadaniem poznania absolutnego przedmiotu, jest przez niego stymulowany do nieskończonego postępu wiedzy [...]. Właśnie podążając tą drogą (która ponownie zaproponowała logiczną tradycję Llulla w nowej formie), Cusanus doszedł do oryginalnej koncepcji relacji między Bogiem a światem. Wielość skończonych bytówBóg jest "zbieżnością przeciwieństw" (coincidentia oppositorum), która jest "komplikacją" (complicatio) wielości w jedności; odwrotnie, świat jest "eksplikacją" (explicatio) jedności w wielości. Pomiędzy dwoma biegunami istnieje relacja uczestnictwa, w której Bóg i świat przenikają się: bycieboski, uczestnicząc w czymś innym niż on sam, rozprasza się, pozostając sobą i w sobie; świat z kolei jest skonfigurowany jako obraz, reprodukcja, imitacja samej boskiej istoty, to znaczy jako drugi Bóg lub Bóg stworzony (Deus creatus). Takie koncepcje doprowadziły Cusanusa do całkowitego odrzucenia tradycyjnej kosmologii. Arystotelesowski Uzupełniony przez Boga i jego obraz, świat może być tylko nieskończony; nie można zatem przypisywać mu skończonej przestrzeni i jednego centrum. Potwierdzając względność fizycznych reprezentacji miejsca i ruchu, Cusanus genialnie zapowiadał rewolucję kopernikańską.

[ fragment z "Encyklopedii filozofii Garzantiego". ]

Dzieło Mikołaja Kuzańczyka stanowi wielką syntezę myśli średniowiecznej, a jednocześnie wprowadzenie do filozofii epoki nowożytnej. Z tego powodu problem religijny zajmuje centralne miejsce w jego myśli; jego teologia obejmuje zupełnie nowe podejście do problemu wszechświata człowieka, na podstawie filozoficznej, która zostanie później rozwinięta przez myślicielinp. Giordano Bruno , Leonardo da Vinci , Kopernik .

Zobacz też: Rkomi, biografia: kariera muzyczna, piosenki i ciekawostki

Praca Niccolò Cusano składa się głównie z krótkich traktatów o wielkiej koncentracji spekulatywnej: oprócz wspomnianego już "De docta ignorantia", mamy:

Zobacz też: Biografia Giuseppe Povii

• "De coniecturis" (1441);
• "Apologia doctae ignorantiae" (1449);
• "Idiota" (1450, składający się z trzech pism: "De sapientia", "De mente", "De staticis experimentis");
• "De visione Dei" (1453);
• "De possesi" (1455);
• "De beryllo" (1458);
• "De ludo globi" (1460);
• "De non aliud" (1462);
• "De venatione sapientiae" (1463);
• "De apice Theoriae" (1464).

Mianowany kardynał w 1448 roku, Cusano był legat papieski w Niemczech i biskup Brixen od 1450 roku.

Wezwany do Rzymu przez Piusa II w 1458 r., spędził tam ostatnie lata swojego życia.

Nikolaus Krebs von Kues - Nicola Cusano zmarł w Todi 11 sierpnia 1464 roku.