Biografie

• Opleiding en studies
• De overgave van Duitsland
• Hannah Arendt in de jaren 1940 en 1950
• Gedachten en fundamentele werken van Hannah Arendt
• De afgelopen jaren

Hannah Arendt was een Duitse filosofe. Ze werd op 14 oktober 1906 geboren in Linden, een voorstad van Hannover, waar haar ouders Martha en Paul Arendt destijds woonden. Haar familie, die tot de joodse bourgeoisie behoorde en beslist welgesteld was, had geen bijzondere banden met de zionistische beweging en ideeën. Hoewel ze geen traditionele religieuze opvoeding kreeg, ontkende Arendt echter nietnooit hun eigen Joodse identiteit altijd belijdend - maar op een onconventionele manier - haar geloof in God Dit referentiekader is extreem belangrijk, omdat Hannah Arendt haar hele leven heeft gewijd aan het streven om het lot van het Joodse volk begrijpen en volledig vereenzelvigd met zijn wisselvalligheden.

Hannah Arendt

Opleiding en studies

In haar academische studies was ze studente van Martin Heidegger in Marburg, en van Edmund Husserl in Freiburg.

In 1929 studeerde hij af in de filosofie in Heidelberg, onder leiding van Karl Jaspers met een proefschrift over "Het concept van liefde in Augustinus". Wat betreft zijn relatie met Heidegger, dankzij brieven en correspondentie die gelukkig in de jaren 2000 aan het licht kwamen, werd ontdekt dat ze geliefden.

Na zijn afstuderen verhuisde hij naar Berlijn waar hij een beurs kreeg voor een onderzoek naar romantiek opgedragen aan de figuur van Rahel Varnhagen ( "Rahel Varnahagen, verhaal van een jodin". In hetzelfde jaar (1929) trouwde ze met Günther Stern een filosoof die hij jaren eerder in Marburg had ontmoet.

De overgave van Duitsland

Nadat het nationaal-socialisme aan de macht kwam en het begin van de vervolging Tegenover de Joodse gemeenschappen verliet Hannah Arendt Duitsland. In 1933 stak ze de zogenaamde 'groene grens' van de Erz.

Via Praag, Genua en Genève komt het bij Parijs Hier ontmoette en bezocht hij onder andere de schrijver Walter Benjamin en de filosoof en wetenschapshistoricus Alexandre Koyré .

In de Franse hoofdstad werkt hij samen met instellingen gericht op voorbereiding van jongeren naar een leven als arbeider of boer in Palestina ( l'Agricolture et Artisan en de Yugend-Aliyah ); een paar maanden werkte ze als persoonlijke secretaresse van barones Germaine de Rothschild.

Hannah Arendt in de jaren 1940 en 1950

In 1940 trouwde ze voor de tweede keer. Haar nieuwe partner is Heinrich Blücher ook een filosoof en academicus.

De historische ontwikkelingen van de Tweede Wereldoorlog leidde ertoe dat Hannah Arendt ook Franse bodem moest verlaten.

Ze werd geïnterneerd in het kamp Gurs door de Vichy-regering omdat verdachte buitenlander Ze werd toen vrijgelaten en na verschillende tegenslagen slaagde ze erin om vanuit de haven van Lissabon naar New York te varen, dat ze in mei 1941 met haar echtgenoot bereikte.

In 1951 kreeg ze de Burgerschap van de VS : dus het terugwinnen van de politieke rechten waarvan ze beroofd is sinds haar vertrek uit Duitsland.

In 1957 werd de academische loopbaan goed: hij kreeg onderwijsposities aan de universiteiten van Berkeley, Columbia en Princeton.

Zie ook: Biografie van Daniel Craig

Van 1967 tot aan zijn dood gaf hij les aan Nieuwe school voor sociaal onderzoek van New York.

Gedachten en fundamentele werken van Hannah Arendt

De geschiedenis herinnert Hannah Arendt voor haar voortdurende inzet voor de strijd tegen totalitaire regimes en hun veroordeling. Zijn denken hierover is vastgelegd in de boek-onderzoek op Adolf Eichmann en het nazisme, getiteld " De banaliteit van het kwaad: Eichmann in Jeruzalem " (1963).

Nog eerder, in 1951, had hij het baanbrekende " De oorsprong van totalitarisme ", het resultaat van een nauwkeurige historisch en filosofisch onderzoek In dit essay komen negatieve oordelen naar voren over zowel de Franse Revolutie als de Russische Revolutie .

De Amerikaanse George Kateb een van de belangrijkste geleerden van de filosoof, vat haar denken over het kwaad samen:

Arendt concentreert zich op de figuur van Adolf Eichmann, zittend in het glazen hokje en ondervraagd door een Israëlische aanklager. Op de vraag waarom hij deed wat hij deed, antwoordde Eichmann af en toe anders. Nu eens zei hij dat hij alleen maar orders had uitgevoerd, dan weer dat hij het oneerlijk had gevonden om het werk dat hij had gekregen niet uit te voeren, dan weer dat de Israëlische aanklager hem had ondervraagd.zijn geweten hem verplichtte loyaal te zijn aan zijn superieuren. Uiteindelijk kwamen al zijn antwoorden neer op één: " Ik deed wat ik deed ".

Vandaar Hannah Arendt Hij concludeerde dat Eichmann de waarheid sprak, dat hij geen kwaadaardige, wrede of paranoïde man was. En het verschrikkelijke was nu juist dat hij een gewoon, gewoon mens was, meestal niet in staat om na te denken, zoals de meesten van ons.

Voor Arendt zijn we allemaal meestal niet in staat om stil te staan en na te denken en onszelf te vertellen wat we aan het doen zijn, wat het ook is.

Zie ook: Geschiedenis, leven en biografie van bandiet Jesse James

Bij nader inzien wordt het kernpunt van de studie van de filosofe, wat haar interesse in totalitarisme drijft, goed uitgedrukt door een zin uit Pascal :

Het moeilijkste ter wereld is om na te denken.

Zowel het boek De oorsprong van totalitarisme en die over Eichmann kan worden beschouwd als een commentaar op deze korte maar buitengewone zin van Blaise Pascal.

Eichmann dacht niet na; en hierin was hij zoals wij allemaal meestal zijn: wezens die onderworpen zijn aan gewoonte of mechanische impulsen. Men begrijpt dan ook waarom het kwaad wordt gedefinieerd door haar triviaal Het heeft geen diepte, geen essentie die overeenkomt met zijn effecten.

Maar volgens de auteur is deze psychologische interpretatie van Eichmann kan niet worden verlengd aan de leiders van het nazisme, aan Hitler , a Göring , a Himmler Ze hadden een belangrijke psychologische diepte: ze waren ideologisch geëngageerd Eichmann daarentegen was slechts een ambtenaar: dit is de banaliteit van het kwaad .

Het verschil tussen De oorsprong van totalitarisme e De banaliteit van het kwaad: Eichmann in Jeruzalem bestaat hierin:

• de eerste spreekt in het algemeen over iedereen die kwaad aanwakkert;
• de tweede, die de analyse van het hele fenomeen compleet maakt, gaat over de mentaliteit van slechte ambtenaren.

Immers, dat de grootste crimineel van de 20e eeuw de man uit een goede familie is een idee dat sterk naar voren komt uit Arendt's productie.

Hiermee eindigt zijn poging om een uitleg tot het meest afschuwelijke van alle verschijnselen.

Of ze daar echt in geslaagd is, is een kwestie van academisch debat.

Hannah Arendt probeerde de oorzaak en de aard van het kwaad van het totalitarisme te verklaren. George Orwell van Simone Weil en andere geleerden. Dit is genoeg om hen veel aandacht te geven.

Ook zijn inspannende verdediging van de rechten van werknemers en verenigingen tijdens de Vietnam-oorlog en episodes van burgerlijke ongehoorzaamheid: geschriften over deze fase zijn te vinden in het werk " Burgerlijke ongehoorzaamheid ".

De afgelopen jaren

In 1972 werd ze uitgenodigd om de Gifford Lezingen (een jaarlijkse serie lezingen, sinds 1887, over theologie) aan de Schotse Universiteit van Aberdeen, waar eerder prestigieuze denkers als Henri Bergson Étienne en Gabriel Marcel.

Twee jaar later, tijdens de tweede cyclus van de Gifford Arendt ondergaat de eerste hartaanval .

Andere belangrijke werken uit deze periode zijn 'Vita activa. The Human Condition' en het theoretische deel 'The Life of the Mind', dat postuum verscheen in 1978. Met dit laatste brengt Arendt, in navolging van de geliefde Griekse auteurs (liefde doorgegeven door Heidegger), de " marvel "(de thaumàzein ).

De grote denker Hannah Arendt stierf op 4 december 1975, 69 jaar oud, aan een tweede hartstilstand in haar flat aan Riverside Drive in New York.

In 2012 verscheen de biografische film "Hannah Arendt'. Met Barbara Sukowa in de hoofdrol en geregisseerd door de Duitse regisseur Margarethe von Trotta.